Ελληνική γλώσσα: Αδιάσπαστη συνέχεια 4000 χρόνων

Ό,τι είμαστε αυτόχθονες, είναι το μόνο σίγουρο, σε πείσμα των παραχαρακτών της ιστορίας που μας παρουσιάζουν ως ινδοευρωπαίους (!!!). Τα αρχαιοελληνικά κείμενα το αποδεικνύουν.

Η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη στον κόσμο
που ομιλείται συνεχώς  και αδιακόπως 4.000 χρόνια. Θα πάμε όμως και πιό πίσω εάν λάβουμε ως βάση τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά των Σαρακατσάνων.

Οι Σαρακατσάνοι είναι ένα πανάρχαιο ελληνικό φύλο, το οποίο μαρτυρείται ανθρωπολογικώς εδώ και 50.000 χιλιάδες χρόνια, το οποίο μιλάει αποκλειστικά την Ελληνική γλώσσα χωρίς καμμία ξένη πρόσμιξη. Το λογικό συμπέρασμα είναι ό,τι η ελληνική γλώσσα έχει τουλάχιστον την ηλικία του Σαρακατσάνικου αυτού φύλου.

Όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί στην παραγωγή των λέξεων και κυρίως στα σύνθετα:

Σήμερα λέμε "νερό", αλλά τα σύνθετα και οι παράγωγες λέξεις θα είναι με την λέξη "ύδωρ": Υδραυλικός, υδραγωγείο, υδροφόρος, ενυδρείο, υδρωπικία, υδρόψυκτος, υδρογόνο, υδροστατική κλπ.
Δέρκομαι (= βλέπω), οξυδερκής.
Πυρ (=φωτιά), πυροσβέστης,πυρκαγιά, πυρασφάλεια, πυρπολητής κλπ.
Κορέω (=φροντίζω, σκουπίζω, σαρώνω, που δεν έχει χρησιμοποιηθεί στην Ελληνική, αλλά χρησιμοποιείται σε άλλες γλώσσες: care (αγγλική), cura (ιταλική) κλπ.
Φωρ (= κλέπτης), επ΄αυτοφόρω.
Οι λώποι (= τα ρούχα), λωποδύτης.
Αλέξω (=προστατεύω, αποτρέπω, απομακρύνω), αλεξικέραυνο, αλεξίσφαιρο, αλεξιβρόχιο, αλεξίπτωτο, Αλέξανδρος (!!!).
Αυδή (= φωνή), απηύδησα, άναυδος κλπ.
Άχθος (= βάρος), αχθοφόρος.
Άρουρα (= γη), αρουραίος, άροτρον κλπ.
Νόστος (= επιστροφή), άλγος (= πόνος), νοστ- αλγία (= η αθυμία, ο ψυχικός πόνος που προέρχεται από έντονο πόθο για επιστροφή στην πατρίδα, αναλγητικά φάρμακα, νευραλγία,κεφαλαλγία κλπ.
Δόρπον (= δείπνον), επιδόρπιον.
Θαμά (= συχνά), θαμώνας.
Το  ούς, του ωτός (= αυτί), ωτίτιδα.
Η ρις της ρινός (= η μύτη), ρινίτιδα.
Η γαστήρ της γαστρός (= η κοιλιά), γαστρίτιδα, γαστρεντερίτιδα κλπ.
Ναύς (= πλοίο), ναυπηγός, ναυλώνω, ναυτολογώ, ναυμαχία κλπ.
Η χείρ της χειρός (= το χέρι), χειραγωγώ, χειροτονώ, χειροφιλώ, χειραφετώ, χειρουργός, χειριστής, εγχειρίδιον, χειρονομία κλπ.
Ο πατήρ του πατρός (= πατέρας), πατρίδα, πατροπαράδοτος, πατροκτόνος, πατρικώς κλπ.
Δίδω (= δίνω), παραδίδω, αναδίδω, αποδίδω κλπ.
Στέλλω (= στέλνω), διαστέλλω, αποστέλλω κλπ.
Υιός (=γιός), υιοθεσία, υιοθέτηση, υιοθετώ κλπ.
Βρύχιος (=βυθισμένος στο νερό). Βρύχια (= τα βαθέα ύδατα), υποβρύχιο.
Αυλός (= ο σωλήνας). Πύρ (= η φωτιά), πύραυλος.
Η πυγή (= ο πρωκτός), πυγολαμπίδα, κωλοφωτιά.
Η πόρπαξ (= η πόρπη).
Η πήληξ, της πήλικος (= το δερμάτινο κάλυμμα της κεφαλής των πολεμιστών το οποίο ήταν στολισμένο με αλογοουρά),  ο στρατιωτικός πίλος (καπέλο) πηλήκιο.
Και άλλα πολλά.