Η εισβολή στην Κύπρο: εθνική προδοσία που ουδέποτε τιμωρήθηκε και εθνική ντροπή που ουδέποτε έγινε προσωπική!
Τι εννοώ... Ότι υπήρξε προδοσία μέσα από την Ελλάδα είναι γνωστόν τοις πάσι. Όμως ο περίφημος "Φάκελλος της Κύπρου" ουδέποτε άνοιξε, παρά τις μεγαλοστομίες και τους λεονταρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την δεκαετία του -80. Έτσι οι παλαιοί δοσίλογοι από την Γερμανική κατοχή, που ούτε τότε τιμωρήθηκαν, αναπαρήγαγαν τον εαυτό τους στην κυπριακή προδοσία και ακόμη ενεργούν ανενόχλητοι σε πολιτική και στρατό. Πώς λοιπόν να προκόψει ο τόπος με αυτό το καρκίνωμα, που συνεχώς αναδημιουργείται και πάντοτε εμφανίζεται σε κρίσιμες στιγμές;
Το δεύτερο θέμα, η εισβολή ήταν τω όντι εθνική ταπείνωση και ντροπή. Αυτή η ντροπή δεν πέρασε στον Ελλαδίτη κυρίως και Κυπραίο μερικώς πολίτη να καταστεί προσωπική ντροπή. Ο καθένας θεωρούσε ότι η ντροπή ήταν κάποιου άλλου, ενός ξένου έθνους και δεν προσωποποίηθηκε. Έτσι, με καθαρή τη καρδία, αμέσως μετά την εισβολή άνοιξαν τα ταξίδια στην Τουρκία ξεδιάντροπων ρωμιών, αγοραστάδων δερματίνων ειδών, για να ευχαριστήσουν το βιαστή τους.. Και οι Τούρκοι κάγχαζαν κι επεδείκνυαν τα λάφυρα καράβια των Κυπρίων στο Βόσπορο. Τι δείχνει αυτό; Απλώς, ο κάτοικος αυτού τού τόπου δεν ταυτίζεται με το έθνος του, δεν είναι καν πολίτης, γιατί υπεράνω του πολίτη είναι η πόλις και η πόλις προσωποιείται στον πολίτη, έλεγαν κάποιοι "ξένοι προς τον ρωμιό", που εφεύραν την έννοια "πολίτης-πόλη".
Γι αυτό, το ελληνικόν κίνημα είναι εχθρικό προς τον ρωμιό κι επιμένει να τονίζει τη σημασία των πολίτη-πόλη και αυτά δεν επιδέχονται καρκινώματα προδοσίας!!
Από: Tryphon Olympios
Η εισβολή στην Κύπρο: εθνική προδοσία που ουδέποτε τιμωρήθηκε και εθνική ντροπή που ουδέποτε έγινε προσωπική!
Τι εννοώ... Ότι υπήρξε προδοσία μέσα από την Ελλάδα είναι γνωστόν τοις πάσι. Όμως ο περίφημος "Φάκελλος της Κύπρου" ουδέποτε άνοιξε, παρά τις μεγαλοστομίες και τους λεονταρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την δεκαετία του -80. Έτσι οι παλαιοί δοσίλογοι από την Γερμανική κατοχή, που ούτε τότε τιμωρήθηκαν, αναπαρήγαγαν τον εαυτό τους στην κυπριακή προδοσία και ακόμη ενεργούν ανενόχλητοι σε πολιτική και στρατό. Πώς λοιπόν να προκόψει ο τόπος με αυτό το καρκίνωμα, που συνεχώς αναδημιουργείται και πάντοτε εμφανίζεται σε κρίσιμες στιγμές;
Το δεύτερο θέμα, η εισβολή ήταν τω όντι εθνική ταπείνωση και ντροπή. Αυτή η ντροπή δεν πέρασε στον Ελλαδίτη κυρίως και Κυπραίο μερικώς πολίτη να καταστεί προσωπική ντροπή. Ο καθένας θεωρούσε ότι η ντροπή ήταν κάποιου άλλου, ενός ξένου έθνους και δεν προσωποποίηθηκε. Έτσι, με καθαρή τη καρδία, αμέσως μετά την εισβολή άνοιξαν τα ταξίδια στην Τουρκία ξεδιάντροπων ρωμιών, αγοραστάδων δερματίνων ειδών, για να ευχαριστήσουν το βιαστή τους.. Και οι Τούρκοι κάγχαζαν κι επεδείκνυαν τα λάφυρα καράβια των Κυπρίων στο Βόσπορο. Τι δείχνει αυτό; Απλώς, ο κάτοικος αυτού τού τόπου δεν ταυτίζεται με το έθνος του, δεν είναι καν πολίτης, γιατί υπεράνω του πολίτη είναι η πόλις και η πόλις προσωποιείται στον πολίτη, έλεγαν κάποιοι "ξένοι προς τον ρωμιό", που εφεύραν την έννοια "πολίτης-πόλη".
Γι αυτό, το ελληνικόν κίνημα είναι εχθρικό προς τον ρωμιό κι επιμένει να τονίζει τη σημασία των πολίτη-πόλη και αυτά δεν επιδέχονται καρκινώματα προδοσίας!!
Από: Tryphon Olympios
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου