Το μέλλον σε προσμένει ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΤΑΞΕΙΔΙ

Το μέλλον σε προσμένει
ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑ ΤΑΞΕΙΔΙ

Τόσο καιρό μπορούσες κι άντεχες,
Έτρωγες από πάνω σου στερνό κουράγιο που ΄χε απομείνει.
Παρατηρούσες το κρύψιμο των μνημών σου, χωρίς να σκιάζεσαι την κλοπή.
Μέσα σου βυθισμένη όλη η ιστορία κάποια στιγμή θ’ αναδυθεί φωτίζοντας τους πάντες.
Το μίζερο κυνηγητό θα πάψη σαν σηκώσεις ψηλά τα χέρια σου και τους δείξεις το δρόμο που μπορούν να περπατήσουν με σιγουριά κι εκείνοι .
Πάντα το έκανες , 
πάντα τους έσωζες , 
πάντα τους φώτιζες το δρόμο. 
Τούτη τη δύναμη φοβήθηκαν και σε κρατούσαν σκλάβο
στα τυφλά να στέκεις και μετέωρος να μένεις , χωρίς το μπρος ή πίσω να κοιτάζεις. 
Σου ΄δωσαν ρούχα δανεικά μάλλινα, 
για να μην έχει άλλα το χειμώνα σαν στα πάρουν,
γυμνός στο κρύο να ΄σαι ΄κει και να πεθάνεις,, 
έτσι σε θέλουν, ζωντανός δεν το αντέχουν να 'σαι 
καθώς υπόδουλος δεν δέχτηκες ποτέ σου να βρεθείς . 
Γυμνός θ’ αντέξεις το ακούς; 
Δίχως αυτούς στα πόδια σου γερά μπορείς να στέκεις, 
δίχως το φόβο μην τυχόν και τσακιστείς έστω κι αν έρπεις, 
μπορείς να επιβιώσεις.
Τ’ ακούς;
Μη λησμονάς μνημών ηρώων σου τρανών , 
πρόσθετο χάρισμα τ’ απρόβλεπτου που έχεις.
Πες μου μ’ ακους;
Σήκω στα πόδια με το μέτωπο ψηλά, 
διώξ’ απ’ το πλάι σου τον ξένο τον βραχνά, 
κοίτα μπροστά το μέλλον σε προσμένει.
Τ’ ακούς;
ΧΜπάστας