Για ποιους Έλληνες μιλάμε;

                                                   Κάποιος παλιός γνώριμος!!!!!
Για ποιους Έλληνες μιλάμε;
 Η άγρια Δύση εισέπραξε επιδερμικά τα Ελληνικά νάματα που έκλεψε ή της δόθηκαν για να τη θρέψουν, δεν τα αισθάνθηκε ποτέ, και τρόπον τινά φέρει βαρέως
ότι τα καλύτερα δομικά στοιχεία της τα οφείλει στον Ελληνικό πολιτισμό. Το ίδιο αισθάνεται και κάθε ευεργετημένος παγαπόντης. Στο τέλος στρέφεται εναντίον του ευεργέτη του, δεν υπάρχει χειρότερος εχθρός από αυτόν. Έτσι η Δύση καλλιέργησε ανέκαθεν μια ψυχολογική ανάγκη υπέρβασης, γνωστή στην Ψυχολογία ως πατροκτονία. Είναι η απόπειρα "απογαλακτισμού" της. Σ' αυτό (για να το πούμε κάπως) συνίσταται η λεγόμενη  "συνωμοσία" κατά της Ελλάδας. Η δε ορολογία της συνωμοσιολογίας είναι στην επικαιρότητα. Όπως επίσης και η δική μας επίτευξη να επιβεβαιώσουμε πλήρως τις λοιδορίες της Δύσης! Αλλά, πλέον, είναι ανάγκη να ξεκαθαρίσουν ορισμένες βασανιστικές έννοιες. Πριν απ' όλα όμως πρέπει να καταλάβουμε, ότι δεν έχουμε δικαίωμα να καμαρώνουμε σαν τα παγώνια για την αρχαία αίγλη, ούτε να προσδοκούμε καλύτερη μεταχείριση από την Δύση εξ αιτίας όσων αυτή πήρε από τους Έλληνες. Αν και - λόγω γλώσσας ή διαμονής στον τόπο αυτό - είμαστε διαχειριστές της Ελληνικής αίγλης, ΔΕΝ μας ανήκει.

Ο Έλληνας δεν λοιδορείται σήμερα για πρώτη φορά στην Ιστορία. Ο Γραικός (του οποίου το όνομα έδωσαν σ' αυτό το κρατίδιο μετά την επανάσταση του '21) έγινε για τους Δυτικούς ο επιπόλαιος και ο τυχοδιώκτης! Ήταν μια περιφρόνηση και αυτή, μία πρώιμη ταπείνωση, η οποία δεν βασιζόταν και σε απολύτως αντικειμενικά κριτήρια! Σαν ετούτη τώρα του κλέφτη, του ψεύτη, του απατεώνα. Λοιπόν, «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια». Αξίζει δε να σημειωθεί ότι κάθε τέτοια απαξίωση (παλιότερα για τον Γραικό, σήμερα για τον Έλληνα) ήρθε από την Δύση. Αλλά κι εμείς εδώ σπεύσαμε να υιοθετήσουμε και τις δύο αυτές απαξιώσεις. Επειδή προφανώς κάναμε ό,τι ήταν δυνατό για να επιβεβαιώσουμε τις κατηγορίες ...;
Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι Δυτικές γλώσσες (Αγγλικά, Γερμανικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, προφανώς εξ αιτίας της Λατινικής) ονομάζουν τον Έλληνα Γραικό, ενώ οι Ανατολικές γλώσσες λένε τον Έλληνα Yunan ή Yavan (Ίωνα).
Η τωρινή κρίση (που θα κρατήσει πολύ) ξεκίνησε το Φθινόπωρο του 2008 ως Αμερικανική, έγινε σε λίγους μήνες Ελληνική, για να γίνει το 2010 Ευρωπαϊκή και τώρα παγκόσμια, αφού προηγουμένως ενοχοποίησε και υπέδειξε ως φταίχτη του "ντόμινο" στα μάτια της Οικουμένης την Ελλάδα, την χρησιμοποιεί πλέον ως υπόδειγμα διαφθοράς.

Λοιπόν, να το ξακαθαρίσουμε σε όλους τους τόνους: Δε μιλούμε για το αποτυχημένο αυτό Ελληνικό κράτος, δε μιλούμε γι' αυτό το σκουπίδι. Δε μιλούμε για τους «Έλληνες» που με κάθε τρόπο επιδόθηκαν επί 36 χρόνια στη ρεμούλα και στο πλιάτσικο του Δημοσίου Ταμείου του κράτους και μάλιστα στο όνομα της Δημοκρατίας. Ούτε για τους Γραικύλους που από ιδρύσεως αυτού του κράτους προδίδουν αυτόν τον τόπο. Μιλούμε για τους φωτεινούς Έλληνες. Γι' αυτήν την άλλη Ελλάδα μιλούμε.

Τώρα, ποιοι ακριβώς είναι οι φωτεινοί Έλληνες, πού βρίσκονται κρυμμένοι και δεν τους βλέπουμε, είναι ένα μεγάλο θέμα. Θα σημειώσουμε ότι η έννοια του Έλληνος ΔΕΝ είναι αυτή του πολίτη ενός κράτους, πολλώ δε μάλλον αυτού εδώ του μίζερου κράτους, αλλά (τουλάχιστον στην πρωτογένειά της η λέξη) είναι μια πνευματική (όσο και οικουμενική) ιδιότητα που σημαίνει τον φωτεινό ή, μάλλον, τον λαμπρό, τον υπέρλαμπρο τρόπο ζωής, δηλαδή τον θεϊκό τρόπο ζωής.
Ας δούμε σ' αυτό το σημείο και την αληθινή σημασία του τόσο παρεξηγημένου ρήματος «πας μη Έλλην βάρβαρος», το οποίον σαφώς δεν αφορά τον πολίτη του αρχαίου (πολλώ δε μάλλον του νεοελληνικού) κράτους σε αντιπαράθεση με τον πολίτη κάποιου άλλου κράτους! Είναι βάρβαροι, όσοι χρησιμοποιούν με αυτήν την έννοια αυτόν τον λόγο. Μιλούν για πράγματα που δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Η ρήση αφορά εκείνη την θεϊκή, την οικουμενική πνευματική ιδιότητα που λέγαμε, σε πλήρη αντιπαράθεση με την (αντι)ανθρώπινη βαρβαρότητα. Απόδειξη στέρεη, ότι, το επίμαχο αυτό ρητό πρωτοεμφανίζεται σε κείμενο του Λατίνου Γραμματικού Honoratus, ο οποίος κάνει «σχόλια στην Αινειάδα» του Βιργιλίου, τον 4ο αιώνα μ.Χ., επί Ρωμαιοκρατίας δηλαδή, όταν η πάλαι ποτέ Ελληνική πόλη - κράτος έχει αφομοιωθεί προ πολλού από την Ρωμαϊκή εξουσία, όταν δηλαδή μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια ότι Έλλην δεν θεωρείται ο πολίτης του κράτους, αλλά ο έχων ορισμένη πνευματική ιδιότητα, ο έχων ορισμένο (και δη φωτεινό) τρόπο ζωής.
Με τη σκέψη ότι οι Έλληνες ανέκαθεν θεωρούνταν κάτι άλλο, μα και κάτι ανώτερο και πολύ ευρύτερο από τον απλό πολίτη μιας πόλης - κράτους του Ελλαδικού χώρου, πολλώ δε μάλλον από τον πολίτη ενός κράτους σαν το δικό μας, θα επιχειρήσουμε εδώ μια άλλη ανάγνωση του μύθου του Δευκαλίωνα.

Κατ' αρχήν, κάτι περισσότερο από μας φαίνεται να ήξεραν επ' αυτού κάποιοι ξένοι, οι οποίοι και επέβαλαν την ονομασία του νεοελληνικού κράτους ως Greece, δηλαδή Γραικία, αντί (όπως αυτοονομαζόμαστε εμείς) Ελλάδα. Ότι αυτοί ήξεραν κι εμείς δεν ξέρουμε, σημαίνει ότι κάτι ξεχάσαμε στην πορεία.
Ο Αδαμάντιος Κοραής προτιμούσε τη Γραικία, αντί της Ελλάδας, επειδή, καθώς έλεγε «έτσι μας ονόμασαν τα φωτισμένα έθνη της Ευρώπης».
Μυθολογικά, ο Γραικός, (γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, ή, κατά τον Ησίοδο, γιος του Δία και της Πανδώρας) αδελφός του Έλληνα, γεννήθηκε κανονικά, όπως όλοι οι άνθρωποι, δια τοκετού, ενώ ο Έλληνας ή μάλλον (θα έπρεπε να λέμε) οι Έλληνες γεννήθηκαν από ...; πέτρα! Οι γιοι του Δευκαλίωνα και της Πύρρας είναι φτιαγμένοι από πέτρα! Θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το μύθο του Δευκαλίωνα και της Πύρρας με την εκδοχή ότι οι Έλληνες δεν κατάγονται από έναν πρόγονο, τον Έλληνα (στον οποίο μεταμορφώθηκε η πρώτη πέτρα που πέταξε πίσω του ο Δευκαλίων) δεν είναι ΕΝΑΣ ο Έλλην, είναι ευάριθμοι Έλληνες (δε λέμε «πολλοί») είναι όλες οι "πέτρες" που (μετά τον κατακλυσμό, κατ' εντολήν του Διός, δια του Ερμή) πέταγε ο Δευκαλίων πίσω του και Ελληνίδες είναι όλες οι πέτρες που πέταγε η Πύρρα πίσω της. Άνδρες και γυναίκες ισότιμοι και ισάξιοι, μια γενιά. Η ερμηνεία αυτή θα εξηγούσε και άλλες πτυχές του ζητήματος, όπως για παράδειγμα το αυτεξούσιον του Έλληνα - κάθε πέτρα έχει τον τύπο της! Θα οδηγούσε δε και σε παρατηρήσεις του τύπου «οι Έλληνες είναι ακόμα σήμερα, όσοι ακριβώς δημιουργήθηκαν τότε». Έλληνες είναι οι ιερείς του πανάρχαιου Μαντείου της Δωδώνης, αλλά αργότερα και το Θεσσαλικό Ελληνικό "φύλο" με αρχηγό τον άτρωτο και ανίκητο Αχιλλέα, με την  "πανοπλία" του οποίου ο Μέγας Αλέξανδρος κυρίευσε την Ασία.

{Αλήθεια, τι την χρειαζόταν την ασπίδα, τι πρόσφερε στον άτρωτο Αχιλλέα ένα αμυντικό όπλο; Φτιαγμένη από τον θεό Ήφαιστο (όπως άλλωστε και ο κεραυνός του Διός) η ασπίδα αυτή πιθανότατα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από τις συνήθεις αμυντικές ασπίδες και για την οποία μετά το θάνατο του Αχιλλέα έγινε σκληρή μάχη ανάμεσα στον Οδυσσέα και τον Αίαντα για το ποιος θα την πάρει. Ειδικό ενδιαφέρον έχει δε και η περιγραφή του Ομήρου (σε μετάφραση Ιάκωβου Πολυλά) που αφηγείται πώς, κατά παραγγελίαν της Θέτιδος, ο Ήφαιστος κατασκευάζει την ασπίδα: « ...; με σφουγγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια, τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη. Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κι εβγήκε χωλαίνοντας. Και ανάλαφρα τον Κύριον (Ήφαιστον) εστηρίζαν θεράπαινες ΟΛΟΧΡΥΣΕΣ ΣΑΝ ΖΩΝΤΑΝΑ ΚΟΡΑΣΙΑ, δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες και τεχνουργήματα έμαθαν από τους αθανάτους. Εκείνες τον επρόσεχαν ...;». Η περιγραφή δεν θυμίζει τάχα σύγχρονο επιστήμονα που τον βοηθάνε ρομπότ (φτιαγμένα όμως από χρυσάφι!...) μέσα στο αποστειρωμένο εργαστήριό του; Ναι! Είναι δε γνωστό, ότι εντεταλμένος να κουβαλά την ιερή ασπίδα του Αχιλλέα, ήταν ο υπασπιστής του Μεγάλου Αλεξάνδρου Πευκέστας. Στην πόλη των Μαλλών, στις Ινδίες, ο Αλέξανδρος ανέβηκε μόνος του με μία σκάλα στα τείχη της πόλης. Τον ακολούθησαν ο Πευκέστας, ο σωματοφύλακάς του Λεοννάτος και ο διμοιρίτης Αβρέας. Οι Μαλλοί τον περικύκλωσαν στην Ακρόπολη  και μάλιστα ένα βέλος τους χώθηκε στο στήθος του, παραλίγο να τον σκοτώσει. Ο Αλέξανδρος βρέθηκε μόνος του μπροστά στο πλήθος των εχθρών, τους πέταγε πέτρες για να τους απωθήσει, έβαλε την πλάτη του στον τοίχο, για να καλύψει τα νώτα του. Τον έσωσε ο Πευκέστας χρησιμοποιώντας την ασπίδα του Αχιλλέα ...;
Αν και είναι γραμμένο  ότι ο Αλέξανδρος πήρε την τρομερή  ασπίδα από τον Ελληνικό ναό της Ίλιδας Αθηνάς στην Τροία, καλό, καίριο ερώτημα είναι, επίσης, πώς η «ιερή ασπίδα του Αχιλλέα» (ή μάλλον η πανοπλία του Αχιλλέα) βρέθηκε ενεργή και επίσης  ανίκητη στα χέρια του Αλέξανδρου εννιακόσια περίπου (ή - κατ' άλλους - τρεις  χιλιάδες) χρόνια μετά τον Τρωικό Πόλεμο ...; Μήπως ΕΤΣΙ μπορεί να βρεθεί ξανά στα χέρια των Ελλήνων, ύστερα από 2.340 τόσα χρόνια;
Είναι γνωστό ότι με εντελώς αστοιχείωτο τρόπο απαγόρεψαν τις ανασκαφές  στην όαση της Σίβα. Ίσως  σκέπτονται ότι, όταν βρεθεί ο τάφος του Αλεξάνδρου, θα βρεθεί και η ασπίδα του Αχιλλέα ...;Αν και για την άλωση της Τροίας δεν ήταν αρκετή. Χρειάστηκε να βάλει το χέρι του (ή μάλλον το μυαλό του) και ο πολύτροπος Οδυσσέας ...;}

Οι Έλληνες, λοιπόν, είναι οι θείοι των απογόνων του Γραικού, όχι, οι Έλληνες δεν είναι οι θείοι, αλλά οι θεοί των Γραικών (και των Πελασγών ή των Ελληνοφώνων). Η δε λέξη «θεός» προφανώς δεν έχει την έννοια, την οποία του προσδίδουν οι χριστιανοί, να το εξηγούμε κι αυτό, επειδή (με βάση αυτήν) δολίως παρερμηνεύονται τα λεγόμενα. Οι θεοί των Ελλήνων ήταν μόνο σύμβολα υψηλών εννοιών και ακατάλυτων Αρχών. «Οι θεοί ζουν μέσα μου» ψιθύρισε η φιλόσοφος Υπατία, λίγο πριν διαμελιστεί από τους φανατικούς χριστιανούς.
Το σημειώνουμε, επειδή από τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού με τη λέξη «Έλλην» εννοείτο ο ειδωλολάτρης, λέξη άκρως συκοφαντημένη κι αυτή, αφού η λέξη «είδωλον» σημαίνει «το είδος (δηλαδή η μορφή) του Όλου», ίσον, ο (Ένας) Θεός.
Όμως αυτό αποτελεί απόδειξη ότι οι συκοφάντες των Ελληνικών εννοιών και οι συστηματικοί στρεβλωτές των Ελληνικών λέξεων δεν εννοούσαν τη φυλή, αλλά τη θρησκεία, ας πούμε, της φυλής, την ΙΔΕΑ της φυλής. Μ' αυτήν είχαν πρόβλημα. «Δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε χριστιανοί», έλεγε ο Πατροκοσμάς! Και με αυτή την παραποίηση πέτυχαν να καταστήσουν λογικοφανή την άθλια συκοφαντία τους, ότι δηλαδή οι (πολλοί δήθεν) θεοί των Ελλήνων αποτελούσαν τον αντίποδα του Ενός και μοναδικού Θεού των χριστιανών. Τον οποίο, σημειωτέον, «Ένα Θεό» έκλεψαν από τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. Άσε δε που «Θεός» είναι ο Deus των Λατίνων και ο Deus των Λατίνων είναι ο Δίας των Ελλήνων ...;

Στους Γραικούς (αλλά και σε όσες άλλες φυλές Ελληνοποιήθηκαν για να γίνει η αρχαία πόλη - κράτος ή και το νεοελληνικό κράτος σήμερα) οι Ελληνικές ιδιότητες και τα γνωρίσματα προκύπτουν από την γνώση και την χρήση της Γλώσσας, από τις αξίες που η Γλώσσα κουβαλά, απ' ό,τι τελοσπάντων αυτή δημιουργεί, ό,τι από αυτήν συνεπάγεται. «Είμαστε ό,τι τρώμε» δε λέει η Επιστήμη; Ναι! Λοιπόν, «είμαστε και ό,τι μιλάμε» ...; Η Ελληνική Γραφή δόθηκε τέλεια στους ανθρώπους από τους θεούς, όταν ο Λόγος (που μέχρι την ημέρα της "πτώσης" ήταν ακέραιος, τέλειος στην ηχητική του εκφορά και δεν χρειαζόταν γραφή) έπρεπε να "κρυφτεί" μέσα στο πλήθος για να διασωθεί η ψυχή και η ουσία του. Και τον έκρυψαν μέσα στις (Ελληνικές) λέξεις. Οι οποίες είναι σύμβολα του Λόγου, οι έννοιες των λέξεων δεν είναι φανερές στον αδαή. Μπορεί λοιπόν να «είμαστε και ό,τι πιστεύουμε». Αν όμως είν' έτσι, έχουμε μία πρώτης τάξεως ερμηνεία της παταγώδους αποτυχίας του νεοελληνικού κράτους, το οποίο ΔΕΝ κατανοεί αυτό που ομιλεί, κανείς δηλαδή δεν καταλαβαίνει κανέναν ...;
Η Γλώσσα λοιπόν είναι η ζωτική Συλλογική Συνθήκη που προσδίδει ορισμένα χαρακτηριστικά στους ανθρώπους και δημιουργεί, ας πούμε, μία φυλή, ένα έθνος. Καλλιεργεί, εξυψώνει και εξευγενίζει τον άνθρωπο. Εάν - κατά συνέπεια - το νεοελληνικό κράτος μιλούσε (και αισθανόταν) την αρχαία Ελληνική γλώσσα, τον Λόγο (και την γραφή) δηλαδή που παρέδωσαν στους ανθρώπους οι θεοί, αν το νεοελληνικό κράτος δεν μιλούσε αυτή την παρακμιακή εξέλιξη της αρχαίας γλώσσας που σήμερα σχεδόν βαρβαρικά προφέρει, όλα σήμερα θα ήταν λαμπρά. Η Ελλάς θα ήταν ένα αστέρι στον ουρανό της οικουμένης, ΔΕΝ θα ήταν ένα σκουπίδι ...;
Με αυτή την προσέγγιση μπορεί να εξηγηθεί άριστα γιατί η πανσπερμία των νεοελλήνων μιλάει τόσο κακά Ελληνικά (μιλούν και γράφουν κακά Ελληνικά επειδή δεν είναι η μητρική τους γλώσσα ή επειδή, ως ξένοι, αγνοούν το βαθύτερο νόημα του Ελληνικού Λόγου, είναι σα να οδηγεί ο φορτηγατζής λεωφορείο και  μεταχειρίζεται τους ανθρώπους ως μπόγους) μπορεί επίσης να γίνει αντιληπτό πόση πνευματική, αλλά και πολιτική ζημιά κάνει η "μαλλιαρή" του ΚΚΕ ή ο εκτεταμένος πλέον συρμός των νεοελλήνων να ανακατεύουν στην καθημερινή εκφορά του Λόγου τις Ελληνικές λέξεις (έστω αυτές τις ανάπηρες Ελληνικές λέξεις) με Αγγλικές ή άλλες ...;
Μπορείτε επίσης να φανταστείτε πόσο μεγάλη θα είναι η ζημιά στη συνέχεια, όταν η Ελληνική γλώσσα (μικρή, λέει, επειδή την ομιλούν λίγοι) θα εκπέσει τελείως. Δεν θα είναι η κατάρρευση της Ελλάδας, αλλά της υφηλίου ...; Επειδή η Ελληνική γλώσσα δεν είναι μια εξελικτική κατασκευή ενός λαού, είναι ο θεϊκός κώδικας ζωής που δόθηκε στην ανθρωπότητα από τους Έλληνες. Με άλλα λόγια, η Ελληνική Γλώσσα, όπως και ο χρυσός, δεν εξελίσσεται, μόνο διαστρεβλώνεται ...;

Οι Έλληνες ήταν και έμειναν για πάντα λίγοι, όσοι δηλαδή ήταν και οι "πέτρες" του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, επειδή, όσοι γίνονται από "πέτρα" γίνονται μόνο μία φορά, όμως κρατάνε για πάντα...  Η "πέτρα" διαθέτει μια αθανασία, ζει εκατοντάδες εκατομμύρια έτη, όπως ο πέτρινος Όλυμπος, καθώς λέει η γεωλογική επιστήμη, ζει τώρα 140 εκατομμύρια έτη, ποτέ δεν γίνεται πηλός, δεν γίνεται χώμα ή λάσπη, όπου διαβιούν τα σκουλήκια, η "πέτρα" ποτέ δεν βρωμάει, όπως βρωμάει το χώμα που βαλτώνει, ούτε μεταβάλλεται ανάλογα με την υγρασία, ούτε παρασύρεται ανάλογα με την εποχή, όπως υφίσταται και παθαίνει το χώμα, ο πηλός, η λάσπη, ο βούρκος. Είναι άλλο υλικό η "πέτρα" και άλλο υλικό το "χώμα" ...; Είναι αθάνατο υλικό το ένα και θνητό υλικό το άλλο. Οι Έλληνες είναι φτιαγμένοι από αθάνατο υλικό. Οι απόγονοι του Αδάμ από θνητό.
Πόσες "πέτρες" πέταξαν πίσω τους ο Δευκαλίων και πόσες η Πύρρα, για να δημιουργηθούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, δεν ξέρουμε. Ίσως ο αριθμός 144.000 που αναφέρεται στις Γραφές, να αναφέρεται καλυμμένα σε αυτόν τον αρχαίο Μύθο ...;

Ας επανέλθουμε όμως στο αρχικό θέμα:
Ελ, που σημαίνει ήλιος λαμπρός, φως + λας (εξ ου και «λαός») που σημαίνει ΠΕΤΡΑ = Ελ-λάς. Στην Λακωνία υπήρχε αρχαία μεγάλη πόλη με το όνομα Λας ή Λάας. Η λέξη «Λας» συναντάται και ως αρχαία Ασιατική λέξη που σημαίνει «πνεύμα» ή «ουράνιος». Εξ ου και η πρωτεύουσα του Θιβέτ «Λάσσα».
Είναι προφανές ότι με τη λέξη "πέτρα" εννοείται στον μύθο κάτι άλλο, άγνωστο σε μας τι ακριβώς, σίγουρα όμως πνευματικά υψηλό, το οποίο συμβολίζεται με την πέτρα, για να δοθεί με κατανοητό τρόπο η ιδιότητα της στερεότητας, αλλά και της αθανασίας. Η απόπειρα να αποκωδικοποιηθεί η "πέτρα" θα έδινε - νομίζουμε - την ψυχή. Αλλά και τον λαό. Δεν είναι όλοι λαός ...;

{ Ό,τι εννοούμε σήμερα με τη λέξη «λαός», δεν έχει καμία σχέση με την πρωτογενή έννοια της λέξης. Έχουμε και εδώ μια ένοχη απόκρυψη - αντιστροφή της αρχικής σημασίας. Λαός είναι η ομάδα εκείνη των αρίστων, αυτούς μάλλον εννοεί ο Πλάτων, η ομάδα  των σοφών  δασκάλων - πολεμιστών  που κατάγεται από τις ολιγάριθμες "πέτρες" του Δευκαλίωνος, όχι από το σαθρό και  μεταβαλλόμενο "χώμα" του Αδάμ. Ο λαός δεν είναι η μάζα ...; Η γνωστή λαϊκή ρήση «δεν είμαστε λαός», η οποία ορίζει και το μέτρο της σύγκρισης με το καλό, όσο και αν σηματοδοτεί σήμερα έναν ελαφρύ αυτοσαρκασμό, δεν παύει να υπαινίσσεται και τελικά να δηλώνει μια αρχαία αλήθεια, έστω με υποτυπώδη τρόπο ...;}

Στον απόηχο αυτού του «άλλου», ακόμα και ο Χριστός (ή μάλλον οι κατοπινοί αρχιτέκτονες και οικοδόμοι του Χριστιανισμού, υιοθετώντας αυτόν τον αρχαίο μύθο και παραλλάσσοντάς τον, καθώς έγινε και με τόσους άλλους μύθους) ήθελε την εκκλησία του να βασίζεται στον Σίμωνα, τον οποίο (καθόλου τυχαία) μετονομάζει σε Πέτρο για να παραστήσει, όπως είπε, την (στέρεη) "πέτρα", τον θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο «θα οικοδομήσει την Εκκλησία Του». Στο ρήμα αυτό στηρίχθηκε δογματικά και ο πάπας της Ρώμης (στη Ρώμη δολοφονήθηκε ο Πέτρος, εξ ου και το προνόμιό της) και διεκδίκησε τα πρωτεία της παγκόσμιας χριστιανικής Εκκλησίας, δόγμα που προκάλεσε το σχίσμα, τις σταυροφορίες, τη διάβρωση της Ανατολικής (Βυζαντινής) αυτοκρατορίας και, τελικά, την υποταγή της στον Τούρκο. Όχι δηλαδή ότι θα συνέβαινε κάτι καλύτερο για τον Ελληνισμό, αν ΔΕΝ έπεφτε η Κωνσταντινούπολη το 1453 και συνέχιζε την διαδρομή της η Βυζαντινή αυτοκρατορία, όμως το παραθέτουμε εδώ με τον τρόπο που είναι εμπεδωμένο στη συνείδηση των πολλών ...;

{ Μιας και αναφέραμε την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για την οποία τόσο πολύ καμαρώνουμε σα γύφτικα σκεπάρνια επίσης και κοπτόμεθα γι' αυτήν, ας σημειώσουμε την σημαντική (όσο και άγνωστη στους πολλούς) πληροφορία, ότι: Ο πρώτος που εισήγαγε τον όρο «Βυζαντινή αυτοκρατορία» ήταν ο Ιερώνυμος Βολφ μόλις το 1562, εκατό χρόνια ΜΕΤΑ την κατάλυσή της. Ο πρώτος Έλληνας που αποδέχτηκε τον όρο, ήταν ο Αδαμάντιος Κοραής μόλις το 1807... Μέχρι το 1453 ή μάλλον μέχρι το 1562,  η επωνυμία ήταν: Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, εξ ου και ο δικέφαλος αετός! Ξεχνούν δ ε όλοι ότι επί τριακόσια χρόνια πριν την Τουρκοκρατία, ολόκληρος σχεδόν ο ηπειρωτικός Ελλαδικός χώρος ήταν Σλαβοκρατούμενος. Ξεχνούν επίσης σκοπίμως τον διαυγή Ελληνικό Λόγο του Γεωργίου Γεμιστού ή Πλήθωνος, επίκαιρο ακόμα και σήμερα, αφού ήθελε «την γεωργική γη ν' ανήκει μόνο σ' εκείνους που την δουλεύουν, για όσο την δουλεύουν», τα χειρόγραφα του οποίου (ως αντιχριστιανικά)  έκαψε το 1460 ο διορισμένος από τον Μωάμεθ πατριάρχης Γεννάδιος.
Αποσιωπά η επίσημη Ιστορία ότι, ΑΝ οι Παλαιολόγοι άκουγαν τον Πλήθωνα και εφάρμοζαν τα «σοσιαλιστικά» μέτρα, τα οποία  αγωνιωδώς τους πρότεινε,  οι Τούρκοι ποτέ δεν θα έπαιρναν την Πόλη ...;
Υλοποιώντας την επιθυμία του δασκάλου τους οι μαθητές του Πλήθωνος το 1459 δημιούργησαν στην Φλωρεντία τελικά της Ιταλίας την Πλατωνική Ακαδημία, δίνοντας έτσι Ελληνικό φως στην Ευρώπη, την ώρα που ο Ελληνικός τόπος βυθιζόταν στο απόλυτο σκότος του Μωάμεθ και του Γεννάδιου...
Είναι λοιπόν καταφανής η ύποπτη προσπάθεια να Ελληνοποιηθεί εκ των υστέρων  μια αυτοκρατορία, η οποία πολιτεύτηκε ανθελληνικά σε όλη την διάρκειά της, μέχρι και την τελευταία της ώρα. Την ανάγκη αυτή την είχε προφανώς το ιερατείο, ώστε με την (ευφυή όντως) Βυζαντινοποίηση να νομιμοποιήσει την συνέχειά του, αλλά και να εξαγνιστεί για την εξουσιαστική συμπόρευσή του μαζί της, να στήσει έτσι όρθιο τον υποτιθέμενο Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό. Για «να δέσει» έτσι και τη νέα σκλαβιά του ακατάβλητου Ελληνισμού που επέμενε ν' ανασαίνει στις κόχες του.
Ας σημειώσουμε παρενθετικά και το εξής: Μπόλικη (τόσο μπόλικη, που γίνεται ύποπτη) είναι η εθνική "παρηγοριά" που πήραμε στο σχολείο γενιές και γενιές, ότι δηλαδή «η Ρώμη υποδούλωσε την Ελλάδα με τα όπλα και η Ελλάδα υποδούλωσε τη Ρώμη με το πνεύμα». Απλώς μας «χρύσωναν το χάπι». Μέσα στον ευτελισμό μας αυτό, σιγά μην έπρεπε να βαυκαλιζόμαστε κιόλας που «υποδουλώσαμε τη Ρώμη και ακολούθως την Ευρώπη και την Αμερική με το Ελληνικό πνεύμα» ...; Ποιοι; Εμείς; Που δεν ελευθερωθήκαμε ποτέ μετά το 146 π.Χ.; Και  δεν βάλαμε ποτέ στη νεοελληνική ζωή μας το αρχαιοελληνικό πνεύμα, το οποίο, ναι, εντάξει, γοήτευσε τη Ρώμη και τον κόσμο όλο;}

Η "πέτρα" είναι ένα ισχυρό αρχαίο σύμβολο, θεμελιώδες συστατικό της λέξης και της έννοιας «Ελ-λάς». Λογικά λοιπόν θα ήταν άπρεπο, αλλά και παραπειστικό, ν' αποσυνδέονται οι Έλληνες από το τι συμβολίζουν οι "πέτρες" που πέταγαν πίσω τους ο Δευκαλίων και η Πύρρα.
Μοιραία θα πάει τώρα το μυαλό ότι στα σχολεία της σύγχρονης Ελλάδας δεν διδάσκεται στα παιδιά η Ελληνική μυθολογία (πράγμα που θα διευκόλυνε και την αποκωδικοποίηση των μύθων) διδάσκεται όμως αδιαπραγμάτευτα η Εβραϊκή. Και μαθαίνουν οι Ελληνόπαιδες ότι ο Αδάμ, ο πρωτόπλαστος (τι ψέμα!) ο πρόγονος, λέει, όλων των ανθρώπων, γεννήθηκε από χώμα, από πηλό. Στην Παλαιά Διαθήκη (που μέσω του Χριστιανισμού επικράτησε εδώ και 2000 χρόνια σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο) η γυναίκα δημιουργείται από το πλευρό του (χωμάτινου) Αδάμ. Έτσι - μεταξύ άλλων δεινών - γεννήθηκε η λέπρα της πατριαρχίας και της φαλλοκρατίας. Ίσως δε ΑΥΤΟ να συνιστά και την αγεφύρωτη μυθολογική διαφορά ανάμεσα στον Έλληνα (πέτρα) και τον Αδάμ (χώμα).
Μα, ναι, και ο άνθρωπος στα Αγγλικά λέγεται Homo. Δηλαδή ...; χώμα! Ο δε ουμανισμός, που πολιτογραφήθηκε βαρύγδουπα ως ανθρωπισμός, δεν είναι παρά ένα χωμάτινο (δηλαδή ένα ποταπό) κατασκεύασμα, σκόνη και κουρνιαχτός, όπως ψέλνουν οι παπάδες στις κηδείες.

Εις επίρρωσιν των λεχθέντων θα σημειώσουμε το ερώτημα: Εν μέσω απείρων επωνυμιών, ποιον (υπεράνω των τοπικών φύλων) Έλληνα εννοεί η ρήση «πας μη Έλλην βάρβαρος» και, επίσης, ποιους (υπεράνω των κατοίκων, αλλά και των ιδιαιτεροτήτων αυτού του τόπου) Έλληνες εννοεί ο παιάν που ακούστηκε ουρανομήκης στην Σαλαμίνα πριν τη ναυμαχία; Γιατί ο παιάν εκείνος (όπως μας τον παρέδωσε ο Αισχύλος) "θυμήθηκε" την έσχατη ώρα, τόσο ξαφνικά, τους Έλληνες, ενώ μέχρι εκείνη την ώρα ξέρουμε ότι κάτοικοι αυτού του τόπου ήταν οι Θηβαίοι, οι Αθηναίοι, οι Σπαρτιάτες, οι Μακεδόνες, οι Ίωνες, οι Αιτωλοί, οι Αχαιοί κ.λ.π.; «Ω παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδα, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων, νυν υπέρ πάντων αγών».
Ας θυμηθούμε, επίσης, την αναφορά του Μεγάλου Αλεξάνδρου αμέσως μετά τη μάχη του Γρανικού: «Αλέξανδρος Φιλίππου και Έλληνες, πλην Λακεδαιμονίων ...;».

Για το ποιοι ήταν αυτοί οι λίγοι Έλληνες, εκπρόσωποι - πολεμιστές των Ελληνικών πόλεων απέναντι στους άλλους (οι οποίοι έφεραν το όνομα «Έλληνες», επειδή μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα) αρκεί η πληροφορία ότι στη μάχη της Ισσού το 333 π.Χ. ο στρατός του Αλεξάνδρου (40.000 πεζοί και 7.000 ιππείς) κατατρόπωσε τους 600.000 Πέρσες, μεταξύ των οποίων εμάχοντο 30.000 επίλεκτοι Έλληνες μισθοφόροι. Μάλλον θα έπρεπε να λέμε: Ελληνόφωνοι. Οι οποίοι ήταν οι μόνοι που σεβόταν ο Αλέξανδρος στη μάχη. Τους Πέρσες δεν τους υπολόγιζε. Ήταν δε όσοι περίπου και οι πολεμιστές του Αλεξάνδρου, όμως αυτό δεν έφτανε ...; Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 110.000 Πέρσες και Μηδίσαντες «Ελληνόφωνοι». Ο Αλέξανδρος έχασε μόλις 450 πολεμιστές ...; Ε, δε γίνονται αυτά! Δεν είναι θέμα σωματικής ρώμης. Ούτε καν στο πεδίο της μάχης. Δεν είναι ούτε καν θέμα στρατιωτικής ευφυίας. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μια ιδιότητα που παίζει τον ρόλο της. Ακατανόητη για τον μέσο νου.
Ε, λοιπόν, οι Ελληνικές νίκες στην Ισσό (και σε όλες τις άλλες μάχες του μεγάλου στρατηλάτη) και παλιότερα στις Θερμποπύλες, στο Μαραθώνα, στη Σαλαμίνα, σηματοδοτούν (διαχωριστικά από τους Γραικούς) την ολιγάριθμη πάντα παρουσία των δασκάλων - πολεμιστών Ελλήνων όχι μόνο απέναντι στους υπεράριθμους βαρβάρους, αλλά και απέναντι στους ισάριθμους Γραικούς, γεγονός που αναδεικνύει παραστατικά την αξία της πνευματικής (δηλαδή ουράνιας) ιδιότητας των Ελλήνων απέναντι στη γήινη των Γραικών.

Αφού φτάσαμε ως εδώ, ας το πάμε λίγο παρακάτω:
Για την λέξη «Έλλην» στην Αγγλική γλώσσα ΔΕΝ υπάρχει αντίστοιχη λέξη. Ας σκεφτούμε πονηρεμένα ότι είναι τουλάχιστον περίεργο. Υπάρχει μόνο η λέξη Greek που περιέργως μεταφράζεται ...; Έλλην. Από πού και ως πού, θα πεις! Ούτε για την λέξη «Ελλάς» υπάρχει αντίστοιχη Αγγλική λέξη. Υπάρχει μόνο η λέξη Greece. Που, αντίστοιχα, σημαίνουν «Γραικός» και Γραικία». Αν - αντίστοιχα με την Ελλάδα - ήθελαν οι Αγγλόφωνοι να πουν «Έλλην», όπως αντίστοιχα με την Γραικία είπαν «Greek», θα έπρεπε να γράψουν hellene ή heliin ή hallien ή halien ή alien. Λοιπόν, τη λέξη alien ή eilien (όπως τη βρήκαμε στα λεξικά) την κράτησαν για ν' αποδώσουν μ' αυτή τη λέξη την έννοια «εξωγήινος». Μια λέξη που προφέρεται κάτι σαν «έλιεν». Alien ή eilien σημαίνει αλλοδαπός, εξωγήινος, άγνωστος, ξενικός. Αλλά ο ήχος αυτής της Αγγλικής λέξης τι σας θυμίζει; Μήπως (μασημένα) ...; Έλλην;
Η λέξη hal-lien της Δύσης έχει την ίδια εννοιολογική σημασία με τη λέξη «λας» (και Λάσσα του Θιβέτ) της Ασίας ...;
«Θέλεις ν' αγιάσεις, αλλά δε σ' αφήνουν οι διαόλοι». Θέλεις να γίνεις ορθολογιστής, αλλά δε σ' αφήνουν οι αμέτρητες συμπτώσεις. Συνυπολογίζεις την πληροφορία ότι η Αγγλική ενσωμάτωσε χιλιάδες Ελληνικές λέξεις με την Ομηρική ή την πρωτογενή τους έννοια, όχι βέβαια με την τρέχουσα, την δική μας, τη νεοελληνική. Και λες: Να ήξεραν τάχα τότε εκείνοι οι Άγγλοι (που ενσωμάτωσαν στη βαρβαρική τους γλώσσα Ελληνικές πρωτογενείς έννοιες και αλήθειες) αυτό που ήθελαν παντί τρόπω να ξεχάσουμε εμείς; Να είναι τυχαίο ότι και στα αρχαία Ινδικά έπη οι «Γιαβάνες» (Ίωνες = Έλληνες) ήταν ιπτάμενοι και ταξίδευαν στ' άστρα; Να είναι άραγε τυχαίο ότι με τη λέξη aliens (εξωγήινοι) η κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλιγουντ (αντί τους θεούς, δηλαδή τους aliens = Έλληνες) παρουσιάζει κάτι εξωγήινες γλίτσες ή τέρατα;

{ Hellene, λοιπόν. Μήπως ο Τρωικός πόλεμος έγινε γι' αυτή την Hellene, γι' αυτήν την «Ωραία Ελλένη»; Μήπως δεν έγινε για την σύζυγο του Μενελάου, αλλά για την «Ωραία Ελλάδα»;}

Προσέξτε ποιο είναι το θέμα:
«Αυτούς» δεν τους ενδιαφέρει να ξέρεις εσύ (που ζεις μέσα στη μάζα) την πρωτογενή σημασία ή την αρχική έννοια της λέξης alien (που, μασημένα έστω, προφέρεται «έλιν» = Έλλην). Το αντίθετο μάλιστα. Θέλουν η λέξη αυτή, αφενός να ξεχνάει την ψυχή της, αφετέρου να φορτίζεται αρνητικά, όταν προφέρεται, θέλουν να «δολοφονείται» στην προφορά της και στην ουσία της, θέλουν ο ήχος της (κατά την εκπομπή) να γίνεται προσβλητικός για τον κάτοχό της. Γι' αυτό και την ταύτισαν με ό,τι πιο αποκρουστικό και αηδές! Βέβαια είναι σα να παραδέχονται ότι οι Έλληνες είναι κάτοικοι του ουρανού! Έτσι δεν είναι; Όμως η αρνητική φόρτιση της λέξης παράγει με την «σκοτωμένη» προφορά της έναν αντίστοιχα χαμηλό κραδασμό, μια χαμηλή και μαύρης απόχρωσης συχνότητα. Ακυρώνει την τελειότητα και παραμορφώνει την μαθηματικότητα της Ελληνικής γλώσσας για να προκαλέσει διαταραχή και δυσαρμονία στο σύμπαν. Δεν σας κάνει εντύπωση ότι η Αγγλική ενσωμάτωσε πολλές δεκάδες χιλιάδες Ελληνικές λέξεις, όμως όλες τις πρόφερε μασημένες; Αφού τους άρεσαν οι λέξεις και τις χρειάζονταν, ας τις έπαιρναν αυτούσιες, με τον προσήκοντα σεβασμό! Αφού σου αρέσει η Ελληνική γλώσσα, αφού η δική σου είναι αχαμνή και λειψή, μίλα Ελληνικά! Γιατί τα παραποιείς, γιατί τα μασάς; Όταν οι νεοέλληνες μαθαίνουμε ξένες γλώσσες, πασχίζουμε να τις προφέρουμε κατά το δυνατόν αυθεντικά! Πολλοί μάλιστα πάνε και στο Λονδίνο ή τη Νέα Υόρκη «για να πάρουν προφορά» τα πουλάκια μου! Για να μιλούν τέλεια Αγγλικά, με γνήσια προφορά! Το ίδιο κάνουμε κάθε φορά που ενσωματώνουμε Τούρκικες, Ιταλικές ή Γαλλικές λέξεις! Το πολύ - πολύ να τις Ελληνοποιήσουμε βάζοντας μια κατάληξη της προκοπής ...;
Αυτοί όμως πήραν τις χιλιάδες Ελληνικές λέξεις, τις οικειοποιήθηκαν και τις παραμόρφωσαν, τις τσαλαπάτησαν ΟΛΕΣ, χωρίς ούτε μία εξαίρεση τις μάσησαν και τις έφτυσαν. Η πράξη είναι επαναλαμβανόμενη δεκάδες χιλιάδες φορές για να την θεωρήσει κανείς άνευ δολιότητος ...; Ήταν μια πράξη σκόπιμης παραμόρφωσης του ήχου, της δόνησης, της συχνότητας. Η παραποίηση της προφοράς των Ελληνικών λέξεων είναι ένα οργανωμένο γνωστικό σχέδιο για αλλοίωση της «Ελληνικής εκπομπής», ώστε ν' αποστέλλεται λάθος μήνυμα στο διάστημα ...;
Έτσι ο κραδασμός αυτός, η δόνηση, η συχνότητα, ο παλμός της προφερόμενης λέξης εκπέμπεται στο σύμπαν, όπου συλλαμβάνεται (καθώς θα έλεγε και ο νομπελίστας φυσικός Stephen Hawkings) από τους ουράνιους ως συκοφαντία, ως απέχθεια, μα κυρίως ως φόβος (ή παραίτηση) των ανθρώπων. Ο κάθε χρήστης της λέξης, εν αγνοία του, γίνεται στρατιώτης του στρατού κατοχής της γης ...; Και στις διαστάσεις του κόσμου μία κακή ή μια καλή λέξη ενός ανθρώπου ακούγεται σαν ιαχή ...;

{Για το αν όντως η ανθρώπινη σκέψη - όπως άλλωστε και το φως - είναι ήχος ή συχνότητα ή κραδασμός, που εκπέμπεται στο άπειρο για να συλληφθεί από τους κατοίκους του ουρανού, δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε την (ανεξήγητη άλλως πώς) συμπεριφορά που επιφυλάσσουν για τους ανθρώπους οι σκύλοι και οι γάτες. Κατά την επιστήμη, αυτά τα εκπληκτικά ζώα βλέπουν και ακούνε πράγματα που δεν βλέπουν και δεν  ακούνε οι άνθρωποι. Η ανακάλυψη πάντως δεν είναι ότι οι σκύλοι "βλέπουν" το μαύρο χρώμα του φόβου στην αύρα του ανθρώπου και του επιτίθενται, ενώ ποτέ ΔΕΝ επιτίθενται στον ατρόμητο ή τον άφοβο. Στα χωριά ακόμα σήμερα τον ζητιάνο που δεν γαβγίζουν οι σκύλοι, τον λένε Χριστό. Έχουν καταγραφεί ως θαύματα τέτοια περιστατικά.  Δεν υποψιάζονται ότι απλώς έμαθε ο ζητιάνος να μην φοβάται τους σκύλους ...; Η ανακάλυψη λοιπόν είναι ότι η αύρα  των ανθρώπων γίνεται μαύρη στον φόβο, όταν οι άνθρωποι τρομοκρατούνται, και φωτεινή, όταν ευτυχούν. Επιστημονικό δεδομένο, το οποίο καταδεικνύει γιατί θέλουν οι εξουσιαστές να κρατάνε τη μάζα σε καθεστώς φόβου και τρόμου και πόσο σημαντικό εργαλείο είναι γι' αυτούς η κρατική και η άλλη τρομοκρατία. Οι δε γάτες "ακούνε" την ανθρώπινη σκέψη! Δεν είναι τυχαίο που στην Αίγυπτο θεωρούνταν ιερά ζώα. Εντοπίζουν τον αγαπημένο τους άνθρωπο πίσω από ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα, χωρίς να μπορούν να τον δουν ή να τον μυρίσουν. Η ανακάλυψη εδώ δεν είναι ότι οι γάτες έχουν αυτή την ικανότητα, αλλά ότι η ανθρώπινη σκέψη είναι ήχος, είναι μία συχνότητα, ένας κραδασμός που συλλαμβάνεται από τις γάτες. Επιστημονικό δεδομένο, το οποίο καταδεικνύει γιατί θέλουν οι εξουσιαστές να ελέγχουν με ορισμένο τρόπο το πολιτιστικό προϊόν, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τη λογοτεχνία, την δημοσιογραφία ...;}

Λοιπόν, η Αγγλική λέξη Hell σημαίνει ...; «κόλαση»! Βάλε τώρα την κατάληξη "as" και θα έχουμε τη λέξη Hellas, η οποία από τα Αγγλικά στα Ελληνικά ερμηνεύεται πλέον κυριολεκτικά ως ...; «χώρα της κόλασης»! Υπάρχει δε και λέσχη μοτοσικλετιστών στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ με τίτλο Hells Angels (οι Άγγελοι της Κόλασης) ...;
Ε, είναι μια διαρκής ύβρις αυτό! Ύβρις, η οποία εκπέμπεται στους ουρανούς από εκατοντάδες εκατομμύρια Αγγλόφωνων, επί αιώνες, καθημερινά. Ποιος ξέρει πόση μαυρίλα συσσώρευσε στα ενδιαιτήματα των θεών ...;
Να μην υποθέσουμε, ότι οι Νονοί ήξεραν ποιοι είναι οι Έλληνες και ποιοι οι Γραικοί; Ας το υποθέσουμε. Έχουμε πια το δικαίωμα! Επειδή στην ίδια τους τη γλώσσα διαπιστώνουμε μία θεσμοθετημένη και διαχρονικά στερεοποιημένη συκοφαντία μεταφυσικού τύπου κατά του ουρανίου Έλληνα (όχι του νεοέλληνα, πόσες φορές θα το πούμε;) η οποία, αν και κρατάει κάμποσους αιώνες, αποδείχτηκε λίγη, αφού τώρα τελευταία δεν τους έφτανε (γιατί δεν τους έφτανε άραγε, τι φοβούνται και βιάζονται;) και (για να εμπεδώσει η Οικουμένη τον μέγα ψόγο, για να μην υπάρχει έστω ένας που δεν κατάλαβε, τώρα που το καθοδηγημένο από τους ίδιους φαύλο "Ελληνικό" κράτος τους έδωσε δικαιολογημένο πρόσχημα) πρόσθεσαν στις αηδιαστικές ιδιότητες του alien και εκείνες του τεμπέλη, του αγύρτη, του λωποδύτη, του κλέφτη, του ψεύτη και του απατεώνα.

Με όσα συμβαίνουν, μπορεί να πει κάποιος, ναι, μάλλον ξαναήρθε η ώρα της Σαλαμίνας. Του Μαραθώνα. Των Θερμοπυλών. Της Ισσού. Και ήρθε αυτή η ώρα, επειδή στις 2 Μαΐου 2010 "μπήκαν (για τα καλά) στην πόλη οι οχτροί". Η Greece κατ' ουσίαν χρεοκόπησε. Τυπικά θα συνεχίσουμε να είμαστε κράτος, αλλά πλέον θα είμαστε ένα άλλο κράτος! Με την φροντίδα των ξένων, ιδίως όμως των ντόπιων τεράτων, επιδοθήκαμε επί δεκαετίες στην βαρβαρότητα. Η προθεσμία που πήρε η χώρα, αφορά μόνο τον χρόνο για να προετοιμαστούν οι ξένες «Αγορές» και να διαχειριστούν τη «χασούρα» τους. Μετά θα μας αφήσουν στο έλεος των αδυναμιών μας ...; Αυτοί δεν θα χρειάζεται να κάνουν τίποτα πια εναντίον μας ...; Φτάνουν οι δικές μας αυτομαστιγώσεις, Φτάνουν οι αφροσύνες και τα εγκλήματα εναντίον της Ελλάδας που έγιναν από τους αιρετούς μας κυρίως στα χρόνια της Μεταπολίτευσης ...;
Μπήκαν οι οχτροί και θέλουν τις επόμενες δεκαετίες (τι λέω;) θέλουν για πάντα, να είμαστε δούλοι τους. Τους στρώσαμε το χαλί να μπουν. Όχι, δεν τους έστρωσε το χαλί αυτή η κυβέρνηση! Το χαλί το έστρωσαν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις που πέρασαν. Οι ανίκανες κυβερνήσεις. Και όχι (καθώς λένε) μόνο οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης. Με τη φράση αυτή αθωώνουν ελαφρόμυαλα την επτάχρονη δικτατορία, που ήταν η απαρχή της τελευταίας φάσης του κακού! Αθωώνουν όλες τις πριν από την δικτατορία κυβερνήσεις. Η αιτία της χρεοκοπίας της χώρας δεν είναι μόνο το τεράστιο εξωτερικό χρέος, που τάχα ήταν μηδενικό το 1974 και διογκώθηκε στη Μεταπολίτευση. Αιτία είναι το ψυχικό έλλειμμα, η από ιδρύσεως πνευματική μας αδυναμία, η αιχμαλωσία του νεοσύστατου κράτους στις εκάστοτε Μεγάλες Δυνάμεις, η απουσία Ελληνικής συνείδησης που εκφράστηκε πολιτικά με τις αλμπάνικες παρεμβάσεις στη γλώσσα (βλ. μονοτονικό). Ένας λαός που δεν έπαψε ποτέ να αισθάνεται δούλος, είτε στον Τούρκο, είτε στον Θεό, είτε στον κυβερνήτη του.
Όπως και νά 'χει, εμείς και οι επόμενες γενιές, τα παιδιά μας, οι γυναίκες μας, τα εγγόνια μας, τα δισέγγονά μας, θα δουλεύουμε σαν τα σκυλιά, θα πηγαίνουμε στη δουλειά σαν στρατιωτάκια στη σειρά, κανόνισαν δε από το μισθό μας να μην περισσεύει δεκάρα, ούτε για το καρβέλι, όσο χρήμα και αν βγάζουμε, μισθολογικό ή επιχειρηματικό, θα το πληρώνουμε στα ταμεία τους, αλλά το συλλογικό μας χρέος ολοένα θα μεγαλώνει. Εάν δεν γίνει κάτι συνταρακτικό και σύντομα, αυτή τη χώρα θα την κυβερνήσουν στα μελλοντικά χρόνια οι φίλεργοι Αλβανοί.
Όπως στα «ξύλινα τείχη» της Σαλαμίνας τόσο λίγοι έσκιαξαν τόσο πολλούς και ποτέ ξανά, ούτε πριν, ούτε μετά, έτσι και σήμερα, με τους Μηδίσαντες επίσης απέναντί τους, οι (πάντα) ολιγάριθμοι Έλληνες, οι φτιαγμένοι από "πέτρα" και όχι από χώμα, οι απόγονοι του Έλληνα και όχι του Αδάμ, οι απωθημένοι σήμερα στη Χώρα της Λησμονιάς, καλούνται ν' αφυπνιστούν και (βγαίνοντας από την μεταφυσική κόχη τους) να ελευθερώσουν από τον Νεοπερσικό Δεσποτισμό την πατρίδα, τα παιδιά, τις γυναίκες, τα ιερά των πατρώων θεών, τους πατρογονικούς τάφους. Τώρα είναι (πάλι) για τα πάντα ο αγών! Είναι μάλλον ο ΤΕΛΙΚΟΣ αγών. Δεν είναι αγών με σπαθιά και δόρατα ή τριήρεις, ούτε με καλάσνικοφ και πυραύλους. Είναι ένας αγών συν - παράστασης στον Εχετλαίο.

Αναρωτιέται κανείς: Αν εφαρμόζαμε το «μηδέν άγαν» στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και ξοδεύαμε όσα κερδίζαμε, αν το κράτος μας δεν σπαταλούσε αλόγιστα το δημόσιο χρήμα σε φρου - φρου κι αρώματα, αν δηλαδή ξόδευε η κυβέρνηση μόνο όσα εισέπραττε (όχι όπως τώρα που εισπράττει 60 δις ευρώ και ξοδεύει 120 δις ευρώ ετησίως) ναι, τόσο απλά, όπως κάνει ο κάθε νοικοκύρης στο σπίτι του, αν κάθε κυβέρνηση δεν διόριζε αβέρτα κόσμο στο Δημόσιο και θα έπρεπε να δανείζεται από «τις αγορές» για να πληρώσει τους μισθούς του, σήμερα θα ήμασταν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, θα ήμασταν τόσο απλά ένα παγκόσμιο παράδειγμα προς μίμηση, θα είχαμε πετύχει ένα οικονομικό θαύμα, διότι, παράλληλα, όσοι δεν θα είχαν διοριστεί στο Δημόσιο, θα είχαν δημιουργήσει παραγωγικές μονάδες, τα προϊόντα των οποίων θα ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο, άσε που θα δημιουργούσαν θέσεις εργασίας για όλους!
Λοιπόν, δωροδοκία δεν είναι μόνο η μίζα των πολιτικών, ο διορισμός στο Δημόσιο ήταν μια δωροδοκία των πολιτών για να υλοποιηθεί ανεμπόδιστα το σχέδιο αλώσεως της χώρας! Πώς είναι δυνατόν η Γερμανία των ογδόντα εκατομμυρίων κατοίκων να έχει μόνο 450.000 δημόσιους υπαλλήλους και η Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων να έχει 1.000.000 δημόσιους υπαλλήλους; Ε, δεν είναι δυνατόν! Συγκριτικά ή αναλογικά με την Γερμανία θα έπρεπε να έχουμε μόλις 56.000 δημόσιους υπαλλήλους! Μην ξεχνάμε δε, ότι παράλληλα με τους διορισμούς αναπτύχθηκε σχέδιο αλλοίωσης του Ελληνικού τρόπου ζωής από την διατροφή μέχρι την διασκέδαση, ώστε να μην ξεφύγει κανείς ...; Μα, προπαντός, στήθηκε έτσι ο ιστός, ώστε να μπορούν ν' αναδειχτούν σε προσωπικότητες μόνο οι υποταγμένοι στο σύστημα και οι ευθυγραμμισμένοι με την σχεδιασμένη λογική, την ίδια στιγμή που θα εξανδραποδίζονταν όσοι ήθελαν αλλαγές ή βελτιώσεις, πολλώ δε μάλλον ανατροπές ...;
Αυτοί που έφεραν σε πέρας αυτό το απαίσιο σχέδιο, είναι προδότες της Ελληνικής πατρίδας. Αν δεν είναι προδότες, είναι τρελοί, είναι παράφρονες. Αν δεν είναι προδότες ή παράφρονες, είναι ανίκανοι και ανάξιοι. Μ' αυτούς δε τους τύπους οι Έλληνες δεν έχουν καμία σχέση ...; Αδίκως λοιπόν και δολίως αποδίδονται οι κατηγορίες στους Έλληνες ...;
Και κάτι ακόμα: Τα μέτρα που μας επέβαλλε το ΔΝΤ το 2010, έπρεπε να τα έχουμε πάρει μόνοι μας εδώ και δεκαετίες. Υπ' αυτήν την έννοια καλώς και δικαίως ελήφθησαν αυτά τα μέτρα, έστω την ύστατη ώρα. Η προδοσία έγκειται στο ότι δεν τα αποφασίσαμε εμείς οι ίδιοι, εγκαίρως, καθώς οφείλαμε απέναντι στην ωμή πραγματικότητα. Και είναι υποκρισία της κυβέρνησης Παπανδρέου ότι τάχα διαπραγματεύεται με την «τρόικα» για ν' απαλυνθούν οι όροι ή δήθεν ότι «αυτά τα μέτρα δεν ταιριάζουν με την ιδεολογία μας». Μπούρδες! Μα το χείριστο είναι που μας τα επέβαλαν «αυτοί», σκληρότερα ή ελαφρότερα δεν έχει σημασία. Διότι τώρα έχουμε ξένο και άγνωστο δραγουμάνο στο κεφάλι μας, από τον οποίο δεν θ' απαλλαχτούμε ποτέ, ως κράτος δεν θα έχουμε κανένα δικαίωμα απέναντί του, θα είμαστε δε ανίσχυροι και αδύναμοι, εντελώς εξουδετερωμένοι σε πολύ κρίσιμες εθνικές ώρες που ετοιμάζονται για να έρθουν ...;

Αυτός ο οικονομικός ζυγός, αυτή η στυγνή δικτατορία, δεν αποσείεται ούτε με τα όπλα, ούτε με τις απεργίες. Και τα δύο τον ευνοούν, τον εκτρέφουν, τον καθιστούν κραταιότερο. Εδώ που φτάσαμε, θα έχουμε ατομικές και συλλογικές απώλειες, θα έχουμε εθνικές απώλειες, σίγουρα! Ας το πάρουμε χαμπάρι! Είναι η θηλιά που έπιασε την αλεπού και, όσο αυτή πασχίζει να φύγει, τόσο περισσότερο σφίγγει η θηλιά. Για να ξεφύγει από την θηλιά η αλεπού κόβει το πόδι της με τα ίδια της τα δόντια!
Μόνη αντίσταση είναι το πνεύμα. Ο τρόπος ζωής. Στην θέση της θρησκείας και όχι του κράτους ο Ελληνικός τρόπος ζωής (βασισμένος στο "γνώθι σαυτόν" και το "μηδέν άγαν") είναι διαλυτικός για τα σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Η ανακάλυψή του από τους λαούς και τα έθνη της γης, η πιθανή επέκτασή του στον κόσμο, μια πιθανή νέα "αυτοκρατορία των Ελλήνων" αποτελεί ανατρεπτική πράξη οικουμενικής σημασίας. ΑΥΤΟ φοβούνται, διότι ΑΥΤΟΣ ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ κατεδαφίζει το δικό τους καταναλωτικό όσο και δουλικό πρότυπο ζωής, το οποίο έχουν θεμελιακή ανάγκη για να στήσουν τη Νέα Ρώμη. Όπως το 313 μ. Χ. με το διάταγμα των Μεδιολάνων ο Κωνσταντίνος αναζητούσε μία νέα θρησκεία για να ενώσει σε «μία ψυχή» τον ετερόκλητο στρατό του, έτσι και οι διάδοχοί του σήμερα κατασκευάζουν τη νέα ενοποιητική θρησκεία, το ενιαίο, το παγκόσμιο νόμισμα (το δήλωσαν και ο Γιώργος Παπανδρέου στο συνέδριο του Economist στις 29 Απριλίου 2010, και ο Τρισέ μετά από λίγες μέρες) για να υποτάξουν μ' αυτό την ετερόκλητη υπερεθνική μάζα. Το επιδιώκουν μέσα από την πυραμιδική μεταστοιχείωση και δομική ολοκλήρωση του παγκόσμιου Τραπεζικού συστήματος.
Το παγκόσμιο νόμισμα δεν είναι απαραιτήτως κακό. Κακό είναι που, για να εφαρμοστεί, χρειάζεται η πολιτισμική ισοπέδωση, την οποία θα πετύχουν μέσα από τους νέους κανόνες που απαιτεί η πολυπολιτισμική κοινωνία. Κι αυτό ΔΕΝ το καταλαβαίνουν οι ΜΗ Έλληνες.
Όμως, εάν δεν ξεμπερδέψουν πρώτα με την φιλοσοφική Ελληνική παρεμβολή (η οποία τους απειλεί μέσω της αρχαίας Γραμματείας, ιδίως όμως μέσω της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας, την οποία χρειάζονται επειγόντως στη νέα γενιά των ηλεκτρονικών υπολογιστών) είναι αδύνατο να θέσουν σ' εφαρμογή τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους για την παγκόσμια οικονομική κυβέρνηση. Γι' αυτό «τους χαλάει» ο μποέμικος, ο ανυπότακτος, ο αυτεξούσιος τύπος του Έλληνα. Γι' αυτό προσβάλλουν την «Αφροδίτη» στο εξώφυλλο του focus. Γι' αυτό - εν μέσω εφιαλτικής οικονομικής κρίσης, ενώ έχουν προτεραιότητα άλλα και ζωτικής σημασίας νομοθετήματα -σπεύδουν να νομιμοποιήσουν τους μετανάστες, Θα έπρεπε όμως ένα τόσο σοβαρό θέμα να τύχει εκτεταμένης μελέτης, προτού πάρει τη μορφή ενός τόσο βιαστικού και τόσο πρόχειρου Νόμου.
Προσπαθούν κάποιοι να απαξιώσουν και τελικά να εξουδετερώσουν την έννοια του κάλλους και της αρμονίας. Δεν θα μπορούν να κυβερνούν τον κόσμο χωρίς να προηγηθεί ο τεμαχισμός σε εθνότητες και μειονότητες, χωρίς δηλαδή τη μόνιμη πια διαταραχή που θα προκαλούν η ασχήμια και η δυσαρμονία. Τα περίφημα «ανθρώπινα δικαιώματα» θα νοούνται πλέον ως απαρέγκλιτες αρχές της πολυπολιτισμικής κοινωνίας, συνθήκη που αποτελεί θεμέλιο της Νέας Τάξης, όπου, σε κάθε τόπο, κάνοντας ο καθένας του (διαφορετικού) κεφαλιού του, θα γίνεται βορά στην υπερεθνική εξουσία, η οποία θα υπερασπίζει - εν δικαίω δήθεν - ΟΛΕΣ τις αντιμαχόμενες πλευρές...

Ας έχουμε, τέλος, υπ' όψιν, ότι την ονομασία «Ελλάδα» και «Έλληνες», την καθιερώσαμε μόλις πρόσφατα, άμα τη ιδρύσει του νεοελληνικού κράτους, το 1829! Ελλάδα δεν υπήρχε ως τότε, δεν υπήρξε ποτέ με την έννοια του κράτους ή, αντίστοιχα, του πολίτη ενός κράτους! Πήραμε το όνομα των Ελλήνων, αλλά δεν πήραμε το πνεύμα τους. Δεν το πήραμε, αλλά το εμπορευτήκαμε. Ε, λοιπόν, ναι, πρόκειται για μια αυθαιρεσία, για μια ιεροσυλία, εν τέλει! Όπως κάνουν και οι γύφτοι για τη φάρα τους, εμείς οι ίδιοι δώσαμε στο κράτος μας την ονομασία που αφορούσε ανώτερα πνευματικά όντα, αφορούσε τους δασκάλους της ανθρωπότητας, υπεράνω ορίων και κάθε λογής περιορισμών. Ωραιοποιήθηκε έτσι η μιζέρια μας, κουκουλώθηκε η αμορφωσιά μας, φούσκωσε ο εθνικισμός μας και θραφήκαμε επί δύο αιώνες με την εθνική αυταπάτη μιας «Μεγάλης Ιδέας». Ζήσαμε με φαντασιώσεις και ονειρώξεις. Κυρίως όμως συμβάλλαμε, ίσως εν αγνοία μας, στη θόλωση των νερών, διευκολύναμε την εξίσωση ή την ταύτιση του φωτός με το σκότος, ανακατέψαμε τα πίτουρα με τις κότες και φτιάξαμε τον Ελληνοχριστιανικό, λέει, πολιτισμό ...;
Το κάναμε που το κάναμε ...; Αν οι κυβερνήτες μας ήταν αθώοι του εγκλήματος, δε θα μας έβαζαν τουλάχιστον να μάθουμε και να μιλάμε τα σωστά και ωραία Ελληνικά, μπας και ξεστραβωθούμε; Όχι βέβαια! Στο Ελληνικό Σχολείο καταργήθηκε ολότελα και δη εν ονόματι της προόδου η αρχαία Ελληνική γλώσσα, η νεοελληνική διδάσκεται κουτσά, οι νέες ιδίως γενιές ούτε τον έρωτά τους δε μπορούν να εκφράσουν με λέξεις, τα ανέκφραστα αισθήματα πνίγουν τους νέους μας, δύο ερωτευμένα παιδιά είναι έρμαια των ενστίκτων, δεν ξέρουν καν πώς να διατυπώσουν τα αισθήματά του ο ένας για τον άλλο, τόσο αγράμματοι έμειναν, στην επόμενη γενιά θα παραφρονήσουν από το μπούκωμα, θα καταλήξουν στα ψυχιατρεία, η Ελληνική μυθολογία δεν διδάχτηκε ποτέ, η Ελληνική Γραμματεία επίσης.
Αλλά η ευνουχιστική μυθολογία των Εβραίων διδάσκεται με όλους τους κανόνες και τους τύπους. Διδάσκεται στους Ελληνόπαιδες η ανοησία ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε από τον Θεό μέσα σε έξι μέρες. Μένει η εντύπωση ότι μετά από τότε ο κόσμος έμεινε στατικός και υποχρεωμένος μόνο να προσκυνά νυχθημερόν τον Δημιουργό του. Την ίδια ώρα συκοφαντείται και διώκεται από τα Σχολεία η Ελληνική φιλοσοφία ως αιρετική ή παγανιστική, για να μένει άγνωστο στα παιδιά και τις γενιές ότι η δημιουργία του κόσμου δεν σταματάει ποτέ. «Δε μπορείς να διαβείς το ίδιο ποτάμι δύο φορές», έλεγε ο Ηράκλειτος για να δώσει παραστατικά το νόημα της αέναης μεταβολής και της συνεχούς δημιουργίας του κόσμου. Τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι κι εμείς συμμετέχουμε στη δημιουργία αυτή, δεν είμαστε ανεύθυνοι, όπως είναι βεβαίως τα δημιουργήματα, έχουμε ευθύνη για την συνέχεια της ζωής, δεν είμαστε μόνο υμνητές και χειροκροτητές του Θεού ή των αντιπροσώπων του που ασκούν κρατική ή ιερατική εξουσία, αλλά είμαστε δημιουργοί, θεμελιακή συνθήκη των οποίων είναι η Ελευθερία.

Η διαφθορά, η διαπλοκή, ο τυχοδιωκτισμός, η κλεψιά, το ψέμα, η απάτη, το ρουσφέτι, το μπαξίσι, το βόλεμα, η παγαποντιά, η τεμπελιά, ο ωχαδερφισμός, η κουτοπονηριά, ο τσαμπουκάς, ο ραγιαδισμός, ο γραικυλισμός, ο πλουτισμός, ο υλισμός, η αναίδεια, η κατήφεια, όλες αυτές και οι άλλες παθογένειες της φυλής που αποδίδονται στους πολίτες αυτού του κράτους από τους Ευρωπαίους, αλλά και από μας τους ίδιους, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ χαρακτηριστικά, δεν πηγάζουν από τον Ελληνικό τρόπο ζωής! Εάν όντως υπάρχουν αυτές οι ιδιότητες (και υπάρχουν βεβαίως) σημαίνει ότι αυτός ο λαός ΔΕΝ είναι Ελληνικός, που (για να μην παρεξηγηθεί πάλι) σημαίνει ότι ΔΕΝ ΖΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, επομένως είμαστε σφετεριστές της επωνυμίας του Έλληνα, οι δολιοφθορείς αυτού του ιερού τόπου δεν είμαστε Έλληνες, είμαστε ΑΛΛΗ φυλή, αυτή η βαρβαρική προφορά του Ελληνικού Λόγου μας καθιστά «άλλη φυλή», μπορεί να είμαστε πανσπερμία τέτοιων φυλών ή μπορεί να έχουμε προδώσει τα ιερά των πατέρων. Το λεγόμενο Ελληνικό κράτος είναι ένα συνονθύλευμα. Είναι θεμελιωμένο εξ αρχής πάνω στη σατανική λογική ότι (έχοντας συστατικό στοιχείο την Ελληνική γλώσσα) θα εγκληματεί ο Γραικός και θα κηλιδώνεται ο Έλλην.
Αλλά, στα χέρια ευνουχισμένων πολιτών η Δημοκρατία καταντάει Προκρούστεια κλίνη. Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα ελεύθερων ατόμων, δε μπορεί να είναι πολίτευμα ελεγχόμενων μαζών, δε λειτουργεί έτσι, αντιθέτως, εξελίσσεται σε παγίδα. Όταν δε ο λαός γίνεται μάζα, όποιο πολίτευμα και να έχει στα χαρτιά, ακόμα και αν οι κυβερνήτες του είναι αιρετοί, το πολίτευμα αυτό ή θα εξελιχθεί σε προσωποποίηση της φαυλότητας ή σε τίποτα δεν θα διαφέρει από την δικτατορία.

Οι Έλληνες ήταν δάσκαλοι και ταγοί της ανθρωπότητας, ήταν οδηγητές των μαθητών τους, μετατρέπονταν σε πολεμιστές, όταν κινδύνευαν τα ιερά και τα όσια, όταν οι γιοι τους δεν μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους στο Μαραθώνα, τη Σαλαμίνα, την Ισσό, δεν ήταν και δεν είναι πολίτες κάποιου άλλου ή αυτού εδώ του κράτους, ήταν, είναι και θα είναι αειναύτες. Διεσπάρησαν στα πέρατα της γης ή βρίσκονται ανέκαθεν στα πέρατα της γης, απόγονοι ή δημιουργοί της μυθικής προκατακλυσμιαίας Ελληνικής κοσμοκρατορίας τους, τα ίχνη της οποίας καταγράφονται ανεξίτηλα σε ονόματα όπως οι Γιαβάνες (στην Ινδία), οι Γιουνάν (στην Περσία, την Κίνα), οι Αϊνού (στην Ιαπωνία) ...; Διότι όλα αυτά τα αρχαία ονόματα (που τα σέβονται ακόμα στην Ανατολή, σα να ήταν θεοί) σημαίνουν «Ίωνες» = Έλληνες.
Μα οι Έλληνες ήταν πάντα εδώ, στα εύκολα και στα δύσκολα, χωρίς χρονική διακοπή, «ζουν ανάμεσά μας», που λέει ο λόγος, ναι, είναι λίγοι, από την λεγόμενη κλασσική αρχαιότητα ακόμα, όταν ο Διογένης έψαχνε με το φανάρι καταμεσήμερο για να βρει έναν. Ότι ήταν πάντοτε λίγοι (άλλοτε ταγοί, άλλοτε άσημοι) δεν σημαίνει πάντως ότι βρίσκονταν και σε αδυναμία να κατατροπώσουν τον εχθρό. Δεν είναι θέμα ποσότητας! Μοιάζει να υπήρξε ένα «κοσμικό συμβόλαιο» με τις δυνάμεις στις οποίες για λόγους υψηλούς επετράπη να βάλουν σε δοκιμασία την ελευθερία της βούλησης των ανθρώπων. Φαίνεται όμως, ότι, τελικά, χωρίς την ενεργή (και όχι μόνο την πνευματική) βοήθεια των ουρανίων Ελλήνων, οι γήινοι άνθρωποι είναι αδύνατο να βρουν το δρόμο για την ελευθερία τους ...;

Τα φωτεινά πνεύματα που δημιούργησαν την αρχαία Ελληνική Γραμματεία λίγα ήταν κι αυτά. Ένας στους τόσους ...; Όπως λίγα ήταν κι εκείνα τα πνεύματα που (όταν παιζόταν η ανθρώπινη ελευθερία) έδωσαν τις υπεράνθρωπες νίκες ακόμα και στα πεδία των μαχών. Μπορούσαν αυτοί οι λίγοι να διδάσκουν και - αφήνοντας παρακαταθήκες - να καθοδηγούν το λαό! Σήμερα δεν εισακούεται κανένας δάσκαλος. Αυτό είναι το πρόβλημα ...; Οι δάσκαλοι εξουδετερώθηκαν, απομονώθηκαν, βγήκαν στο περιθώριο ...; Αυτό είναι όμως και το όριο ...; Εδώ «ξεχείλισε το ποτήρι» ...;
Η ελπίδα αυτού του λαού που ορίστηκε πάντως θεματοφύλακας των Ελληνικών αξιών και λόγω διαμονής σ' αυτόν τον ιερό τόπο, όπου για πρώτη φορά στη ζωή του πλανήτη αναπτύχθηκε πολιτισμός, η δυνατότητα αυτού του σημερινού λαού που του δόθηκε να μιλά έστω αυτή την κουτσή νεοελληνική γλώσσα, η ελπίδα μας για το μέλλον, είναι - στο ανθρώπινο πεδίο - μόνο μία:
Να εισαχθεί στο Δημοτικό Σχολείο η αρχαία Ελληνική γλώσσα και - μέσω της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας μαζί με την Ιστορία, η οποία πρέπει να ξαναγραφεί - να διδάσκεται ως ζωντανή και όχι νεκρή γλώσσα από ικανούς και γνώστες δασκάλους επί δωδεκαετίαν, ενώ ταυτόχρονα θα καταργηθεί η διδασκαλία της Εβραϊκής μυθολογίας. Οι ξένες γλώσσες να διδάσκονται μόνο στην περίοδο του Λυκείου, μεταβατικά δε, να καθαρίσουμε τη νεοελληνική γλώσσα από τις ακαθαρσίες, ν' απαλλαχτούμε από τις ξενόγλωσσες επωνυμίες των εταιρειών, τις ξενικές πινακίδες στους δρόμους, από τον ξενικό (δηλαδή τον μαζικό) τρόπο ζωής. Επειδή, εν τέλει, βάρβαρος είναι εκείνος, ο οποίος δεν μιλά τέλεια ή δεν αισθάνεται την (τέλεια στην αρχαία της μορφή) Ελληνική γλώσσα, είναι εκείνος που δεν αντιλαμβάνεται, συνεπώς δεν εφαρμόζει τον Ελληνικό Λόγο, και όχι βεβαίως εκείνος που δεν είναι πολίτης αυτού εδώ του κράτους ...;
Γιατί άραγε φτάσαμε στην κατάντια τέτοιες ιδέες εδώ στην Ελλάδα ν' ακούγονται γραφικές και να επισύρουν την αντίθεση ή και την οργή όλων των κομματικών χώρων; Ξεχνούμε ότι την διδασκαλία των αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία ολόκληρης της Ευρώπης ζητούσε ο Έρασμος από τον 15ο αιώνα, αλλά και - μεταξύ πολλών άλλων - η σύγχρονή μας μεγάλη Γαλλίδα Ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί, επειδή, όπως είπε: «Όποιος σκέπτεται σήμερα, σκέπτεται Ελληνικά, έστω και αν δεν το υποπτεύεται».

Για λόγους ευκρίνειας ας διαχωρίσουμε επιτέλους τον Έλληνα από τον πολίτη του Ελληνικού κράτους. Είναι μεγάλη εύνοια της όποιας Τύχης να ονομαζόμαστε Έλληνες, αλλά πρέπει να γνωρίζουμε ότι: ΔΕΝ είμαστε οι δάσκαλοι - πολεμιστές, το όνομα των οποίων κουβαλάμε! «"Έλλην" δεν είναι να έχεις ταυτότητα και υπηκοότητα αυτού του κράτους που θέλει, χωρίς να τ' αξίζει, να λέγεται "Έλλάς"», έγραφε εκατό χρόνια πριν ο Περικλής Γιαννόπουλος (1870 - 1910). Και συμπλήρωνε: «Βαρύ το φορτίο της κληρονομιάς ενός τέτοιου ονόματος και λίγοι έχουν δικαίωμα να το φέρουν».
Το είπαμε σε όλους τους τόνους: «Έλλην» σημαίνει «αυτός που ζει φωτεινά», είναι μια πνευματική ιδιότητα, την οποία ίσως έχουν και κάποιοι Αυστραλοί ή κάποιοι Σουηδοί, αλλά σίγουρα ΔΕΝ έχουν πολλοί κάτοικοι αυτής της χώρας! Κατά κυριολεξίαν, «Ελ - λην» (λόγω του αρχαίου απαρεμφάτου «λην» του ρήματος «λάω») ίσως είναι μια οδηγία, μια προτροπή, ένα μήνυμα που σημαίνει: «Να ζεις φωτεινά» ή «να βλέπεις το (αιώνιο) φως», ίσως σημαίνει δε και «αυτός που (σε αντίθεση με τους βαρβάρους) βλέπει το αιώνιο φως».

Ας διευκρινίσουμε επίσης την έννοια του λεγόμενου «Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού». Για τον όρο και το αυθαίρετο αυτό ιδεολόγημα ευθύνεται κατά κύριο λόγο ο ρομαντισμός του ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου (1815 - 1891), ο οποίος στην προσπάθειά του ν' αντιμετωπίσει τον Φαλμεράιερ, οδηγήθηκε σε τέτοιες ακρότητες. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπήρξε ποτέ Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός, ούτε καν επί Βυζαντίου. Ενδεικτικά μόνο θ' αναφέρουμε εδώ ότι οι τρεις ιεράρχες, τους οποίους τα σχολεία της Ελλάδας θεωρούν προστάτες των γραμμάτων και τους εορτάζουν με σχολική γιορτή στις 30 Ιανουαρίου, ήταν (και οι τρεις) φανατικοί μισέλληνες! Ο δε Ιωάννης Χρυσόστομος θεωρούσε ότι «Χριστιανισμός και Ελληνισμός είναι ασυμβίβαστοι». Επίσης ο Μέγας Λογοθέτης (πρωθυπουργός) του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β΄ Παλαιολόγου Θεόδωρος Μετοχίτης (αρχές του 14ου αιώνα) θεωρούσε τους Έλληνες «εχθρούς του κράτους» και ευχόταν «να εξολοθρευτούν με την βοήθεια του Θεού».

Να ξέρουμε επίσης ότι το μοντέλο της κλασσικής αρχαιότητας ήταν και αυτό προβληματικό, δεν ήταν το απαύγασμα της Ελληνικής δόξας, να ξέρουμε δηλαδή ότι η έννοια «Ελλάς» εκτείνεται στον Μέγα Χρόνο, πέραν του κατακλυσμού του Δευκαλίωνος, Ελλάς δεν είναι μόνο η κλασσική αρχαιότητα, ένα μικρό δείγμα της ήταν αυτή, πολλώ δε μάλλον Ελλάς δεν είναι η σημερινή χώρα!
Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν το μέγα προνόμιο της θείας Ελληνικής γλώσσας που μας δόθηκε. Ας είμαστε ευτυχείς που μας επιτρέπει η Ιστορία να λεγόμαστε Έλληνες. Ας το σεβαστούμε αυτό. Και ας συνυπολογίσουμε ότι η Ελληνική γλώσσα είναι η μόνη γέφυρα με την άγνωστη αρχαία (κυρίως όμως την πανάρχαια) Ελλάδα, τη μητέρα Ελλάδα που μόλις τώρα αρχίζει ν' αποκαλύπτεται σιγά - σιγά και θα έρθει σύντομα η ώρα που θα λάμψει ξανά στο στερέωμα.
Αν - για οιονδήποτε λόγο - ΔΕΝ μπορούμε ή δεν θέλουμε να κάνουμε αυτό το πραγματάκι (αυτονόητο για την χώρα που λέγεται Ελλάς) ΟΛΟΙ οι αγώνες και όλες οι θυσίες του λαού για την λεγόμενη ανάκαμψη και την λεγόμενη επίσης προκοπή θα πάνε στράφι. Θα βρεθούμε στην άβυσσο, αν δεν είμαστε ήδη. Πολύ σύντομα θα μας μετατρέψουν σε ζουμί για πουρέ. Τα ίδια τα σύνορα αυτής εδώ της Ελλάδας ΔΕΝ είναι εγγυημένα. Πολλές Ελληνικές περιοχές θα πέσουν αμαχητί, θα χαθούν «στα χαρτιά». Και δεν θα είναι μόνο η τελική συρρίκνωση ή ο αφανισμός της Ελλάδας, αλλά θα είναι η οριστική πια πτώση της έσχατης ιστορικής ευκαιρίας που έχει η ανθρωπότητα για ν' αποφύγει τον ολοκληρωτισμό, να ζήσει ελεύθερη.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα λογικοφανή κατ' αρχήν μέτρα λιτότητας που πήρε η κυβέρνηση (για να εξοφλήσει λογιστικό και όχι πραγματικό χρήμα) κατ' εντολήν του ΔΝΤ (ορθώς και δικαίως εκεί που φτάσαμε) θα επαναφέρουν τη χώρα σε οικονομική ισορροπία, όπως την εννοούν βεβαίως αυτοί, όμως (πέρ' από τη στρατιά των ανέργων που θα δημιουργηθεί) θα μείνει πίσω τους η απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από τα Διεθνή Κέντρα και τη βούλησή τους. Πλέον (όπως επιδιώκουν) θα είμαστε αιώνιοι δούλοι των δανειστών μας.
Όμως, ό,τι κάνουν εκεί στην κορυφή του κόσμου, γυρίζει ανάποδα και καταλήγει εναντίον τους! Ήδη γύρισαν μπούμερανγκ τρεις απανωτές απόπειρες ελέγχου του πλανήτη: Η απόπειρα αύξησης της τιμής των τροφίμων, πρώτον, η απόπειρα αύξησης της τιμής του πετρελαίου, δεύτερον, και, τρίτον, η απόπειρα μετάλλαξης των ανθρωπίνων οργανισμών με τον υδράργυρο (που αλλάζει το DNA) στο όνομα της δήθεν φονικής γρίπης! Και οι τρεις αποσκοπούσαν στον έλεγχο των μαζών, ανεξαρτήτου εθνικότητας και θρησκείας και δη σε ολόκληρο τον πλανήτη. Οι αποτυχίες τους αυτές, μία μετά την άλλη σε σύντομο χρονικό διάστημα, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ΘΑ Αποτύχει και η τέταρτη συνεχόμενη απόπειρα, ναι, η τρέχουσα, αυτή που ονομάζουν «παγκόσμια (επίσης) οικονομική κρίση». Και θ' αποτύχει, επειδή η «οικονομική κρίση» φέρνει στους ανθρώπους πνεύμα λιτότητας και αυτοπειθαρχίας, πνεύμα περίσκεψης και αυτογνωσίας, δηλαδή ευ - αισθησίας και αρετής, ακριβώς δηλαδή αυτό που διαβρώνει και, τελικά, διαλύει το καταναλωτικό τους μοντέλο, χωρίς το οποίο η εξουσία τους καταρρέει. Θα γίνει αυτό, επειδή οι ασκήσεις της λιτότητας και της αυτοπειθαρχίας των ανθρώπων ανοίγουν διάπλατα την Πύλη σε διαχρονικές αξίες, όπως το «μηδέν άγαν» και το «γνώθι σαυτόν», δηλαδή ...; στον φιλοσοφημένο Ελληνικό τρόπο ζωής!
Ε, λοιπόν, τ' αφεντικά έχουν έρθει ή θα έρθουν σε αδιέξοδο! Δεν είναι πλέον τόσο ισχυρά, όσο ήταν. Φοβούνται το τέλος της βασιλείας τους. Διότι το πνεύμα που θα έρθει αναπόφευκτα στο άμεσο μέλλον, δεν είναι μόνο αντίθετο προς το δικό τους, αλλά είναι και συγγενές ή παράγωγο του Ελληνικού πνεύματος, είναι το ίδιο το Ελληνικό πνεύμα, το οποίο υποτίθεται αγωνίζονται να εξοντώσουν ...;

Στο σημείο αυτό είναι μάλλον ανάγκη να προσδιορίσουμε καλύτερα τι είναι το Ελληνικό πνεύμα που επικαλούμαστε και σε τι συνίσταται η ηθική του.
Θα χρησιμοποιήσουμε για τον σκοπό αυτό ένα απόσπασμα από τον διάλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τον Διογένη, ο οποίος του είπε: «Ακόμα και αν κατακτήσεις τον κόσμο όλο, ακόμα κι αν περάσεις τις Ηράκλειες στήλες και κατακτήσεις τη μεγάλη ήπειρο που βρίσκεται πέρα από τον μεγάλο ωκεανό και είναι μεγαλύτερη από την Ασία, δεν θα είσαι μεγάλος βασιλιάς, αν πρώτα δεν είσαι καλός άνθρωπος».
Ναι, ο Ελληνικός Λόγος του Διογένη προς τον Αλέξανδρο είναι αυτός που τρεις ή μάλλον έξι αιώνες αργότερα εκλάπη για να μετατραπεί στο γνωστό: «Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον, εάν τον κόσμον όλον κερδίσει, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθεί;». Μόνο που ο Διογένης κατεγράφη από τους άρπαγες του σπουδαίου λόγου του ως μισητός ειδωλολάτρης! Και αυτό είναι λωποδυτιά! Διότι θα έπρεπε να πει κανείς στον χριστιανό: «Δεν είσαι μόνο κλέφτης, είσαι και ψεύτης», όπως είπε η διαμαρτυρόμενη γριά του λαϊκού μύθου στον αναιδή νεαρό που ανέβηκε στη συκιά να φάει σύκα και αυτή πήγε οργισμένη να τον διώξει. Της λέει αυτός: «Κάτσε καλά βάβω, γιατί θα σε ...;». Έκατσε η γριά και περίμενε. Αυτός όμως, αφού χόρτασε πάνω στη συκιά τρώγοντας, κατέβηκε κι έφυγε σφυρίζοντας, χωρίς να πραγματοποιήσει την απειλή του να την τιμήσει ως γυναίκα ...;
Παρεμπιπτόντως, μαθαίνουμε από το απόσπασμα αυτό και κάτι ακόμα που επίσης κάποιοι  απέκρυψαν, ότι ο Διογένης και φυσικά ο Αλέξανδρος, όλοι οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν καλά τη μεγάλη  ήπειρο που εκτείνεται πέραν του Ατλαντικού!
Ότι δήθεν την ανακάλυψε ο Κολόμβος, είναι ένα ακόμα άγαρμπο παραμύθι. Ας  βγάλει δε ο καθένας το συμπέρασμά του πλέον και ας απαντήσει στο ερώτημα: Γιατί αυτά τα (ιστορικά ή ηθικά) στοιχεία εξορίστηκαν από την νεοελληνική μας παιδεία, γιατί πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων;
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να γίνουμε "σοβαροί", ώστε ν' αποφύγουν το ενοχλητικό ερώτημα: Μήπως συκοφαντούν  οτιδήποτε Ελληνικό, μόνο και μόνο για να σβήσουν  τα ίχνη της κλοπής τους; Μήπως ταυτίζουν αυτό το φαύλο νεοελληνικό κράτος με τους θείους Έλληνες, για να βρουν το «πάτημα» που χρειάζονται;

Λοιπόν, αυτός ο Μυστικός προς το παρόν αγώνας εναντίον των ηγετών του πλανήτη δεν αφορά μόνο τον Ελληνικό χώρο, δεν αφορά τους Έλληνες, αφορά τους ανθρώπους σε όλη τη γη, για χάρη των οποίων υπάρχει ανάγκη αναβίωσης του Ελληνισμού. Οι άνθρωποι χρειάζονται το ΟΡΑΜΑ τους. Φεύγοντας κάποτε από το Ελληνικό όραμα, δοκίμασαν άλλα πολλά, μα όλα (καθώς και τα ισχύοντα) χρεοκόπησαν. Ήρθε  λοιπόν η ώρα να θυμηθούμε το αρχέτυπο. Ήρθε η ώρα που (όπως ο Αλέξανδρος ξέθαψε από τον τάφο του Αχιλλέα, έτσι και οι σύγχρονοι Έλληνες δάσκαλοι - πολεμιστές και όχι βέβαια οι εξαθλιωμένοι κοιλιόδουλοι) θα ξεθάψουν από τον τάφο του Αλεξάνδρου την ιερή αθάνατη ασπίδα του Αχιλλέα που (με τη βοήθεια βιορομπότ φτιαγμένων από χρυσάφι) είχε κατασκευάσει ο θεός Ήφαιστος. Έτσι. Για να δοθεί και η άρρηκτη συνέχεια του Ελληνισμού από το απώτατο παρελθόν στο απώτατο μέλλον. Για να γίνει επίσης γνωστό, ότι οι Έλληνες επεμβαίνουν, μόνο αν κινδυνέψει τελειωτικά το Ελληνικό πνεύμα, εάν υπάρξει περίπτωση ν' αλλάξει τον ρου της προς την ανάποδη πλευρά η Ιστορία. Όπως συνέβη με τους Πέρσες. Οι Ρωμαίοι και οι Τούρκοι σκλάβωσαν τον τόπο, αλλά δεν επιχείρησαν να εξοντώσουν τον Ελληνισμό, καθώς έκαναν αδιαλείπτως οι φθονεροί πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης σε όλη την διάρκεια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Υπό μίαν έννοια, η άλωση της Πόλης από τους Τούρκους (ή, μάλλον, όχι από τους Τούρκους, αλλά από τους Έλληνες μισθοφόρους του Μωάμεθ που αποτελούσαν το 80% του στρατού του) το 1453 ωφέλησε τον Ελληνισμό...

Λοιπόν, ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση του Ελληνισμού είναι δικός μας. Αυτή είναι η αποστολή μας στη γη. Αποστολή μας στη γη είναι επίσης να φωνάξουμε και να μας ακούσουν, όταν διαπιστώσουμε ότι σαπίζει και χάνει την αρμονία του ο κόσμος. Επειδή σήμερα, ναι, κινδυνεύει να εκτραπεί ο Ελληνισμός ...; Στην ουσία οι θεματοφύλακες της Ελληνικής γλώσσας είμαστε οι κωδωνοκρούστες για τη σύναξη. Η δε κουτοπόνηρη σκέψη «να δω πρώτα τι θα γίνει και μετά θ' ακολουθήσω» αποτελεί υποβολιμαία σκέψη, διότι έτσι χάνεται η έννοια και η αξία της συμμετοχής, κυρίως όμως χάνεται η αίσθηση για τον Ελληνικό τρόπο ζωής.
Για να λυθούν δε οι τελευταίες απορίες, θα σημειώσουμε ότι, όπως έλεγε ο Πλάτων, «η Γνώση είναι Μνήμη». Λοιπόν, δεν χρειάζεται να πληροφορηθούμε τίποτα. Φτάνει να θυμηθούμε. Όποιος μπορεί να θυμηθεί, θα μάθει. Το τι και το πώς ...;
Και κάτι ακόμα:
Βεβαίως κάποια στιγμή όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη θα πάρουν την πληροφορία (και τις αποδείξεις) ότι δεν είμαστε μόνοι στο Σύμπαν. Αδίκως όμως περιμένουν οι αφελείς και τα αλαλάζοντα πλήθη να εμφανιστούν με τα διαστημόπλοιά τους οι ουράνιοι Έλληνες για να κατατροπώσουν τους δυνάστες της Ελλάδας ή της ανθρωπότητας, όπως έκαμαν πέντε «ιπτάμενες ασπίδες», όταν ο Μέγας Αλέξανδρος πολιορκούσε την απόρθητη Τύρρο! Τι έκαμε αυτό εδώ το πλήθος για να του αξίζει μία τέτοια τιμή; Για ποιο λόγο να γίνει μια εμφάνιση των "θεών" ενώπιόν του; Οι ονειρώξεις αυτές καμία επίσης σχέση δεν έχουν με το Ελληνικό πνεύμα.
Για να καταλάβετε τι εννοούμε, σκεφθείτε ότι αλλιώς βλέπει το δέντρο του δάσους ο ποιητής, αλλιώς ο ζωγράφος, αλλιώς ο φυσιοδίφης, αλλιώς ο ξυλοκόπος, αλλιώς ο άστεγος, αλλιώς ο διαβάτης που κάθεται στον ίσκιο του με τον καύσωνα και αλλιώς το πουλί που φτιάχνει πάνω στα κλαδιά τη φωλιά του. Το τι λοιπόν βλέπει ή θα δει ο καθένας, εξαρτάται από το είδος στο οποίο ανήκει, εξαρτάται από την παιδεία του, εξαρτάται από τον βαθμό ελευθερίας που κατέκτησε ή τον βαθμό δουλείας που ασκεί. Αν δεν ήμασταν κουφοί και τυφλοί, αν δεν είχαμε γίνει μονοδιάστατοι, όπως θα έλεγε και ο Μαρκούζε, θα είχαμε ήδη ακούσει, θα είχαμε ήδη δει ...;

Η απάνθρωπη ηγεσία του κόσμου τούτου είναι εντελώς ανήμπορη απέναντι στη θετική ενέργεια που εκπέμπουν το κάλλος και η αρμονία των σκέψεων και των πράξεων του ανθρώπου. Αποσυντονίζεται. Φοβάται. Και, αμυνόμενη, επιτίθεται. Στις μέρες μας παίζει τα ρέστα της. Αυτή βρίσκεται σε απόγνωση, όχι η Ελλάς! Διότι ο Ελληνισμός ενοχλεί τους αυτόκλητους ιδιοκτήτες της γης, τους αποσυντονίζει, τους εξοργίζει, επειδή χαλάει τα οικουμενικά και τα τοπικά σχέδιά τους, επειδή τόσο στέρεα κινείται στον αντίποδα όλων των θρησκευτικών, οικονομικών και πολιτικών ή κομματικών δογμάτων, επί αιώνες διαβιεί πέρα από την Δεξιά, το Κέντρο και την Αριστερά, αναπνέει πέρα από θρησκείες και κοσμοθεωρίες, δεν έχει «ισμούς», είναι η μοναδική έκφραση της Ελευθερίας του ατόμου και του συνόλου.
Αλλά ο Νέος Μαραθώνας διεξάγεται ήδη. Η ναυμαχία της Σαλαμίνας επίσης. «Αυτοί» αισθάνονται τον κίνδυνο και τον φόβο της μάχης, εσείς όχι. Επειδή δεν ακούτε ούτε παιάνες, ούτε κλαγγές όπλων. Δεν ακούτε και δεν βλέπετε, επειδή ούτε ακούσατε, ούτε είδατε ποτέ τους Πέρσες να εισβάλλουν. Λοιπόν, πώς θέλετε ν' ακούσετε και να δείτε τους Έλληνες που μάχονται;
 Παντελής Φλωρόπουλους

* Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε σε 4 συνέχειες στην εφημερίδα «Αναγγελία» του Αγρινίου, στα υπ' αριθμ, φ. 367 / 16 Ιουνίου 2010 - 370 / 7 Ιουλίου 2010




Πηγη:http://diaelefsis.pblogs.gr/