Ο τελευταίος χρησμός.
Σύμφωνα μέ τήν παράδοση, η Πυθία έδωσε τόν τελευταίο χρησμό στόν Ορειβάσιο, απεσταλμένο τού Αυτοκράτωρα-φιλοσόφου Ιουλιανού:
"Είπατε τώ βασιλήι, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο καί λάλον ύδωρ."
Ο Χρησμός σκόπιμα χρησιμοποιήθηκε σάν παραδοχή μιάς ήττας, χωρίς νά καταλαβαίνουν οι άλογοι ότι Αυτός που δίδει έναν Χρησμό δέν μπορεί νά είναι ανύπαρκτος, ούτε καί νά ηττάται.
Η απάντηση δίνεται από τόν ποιητή Στέλιο Σπεράντζα:
"Τό νόημα τού χρησμού, Γιέ τής Λητούς,
όχι, δεν είναι αυτό που το δεχτήκανε άλλοι.
Για μας η Ιδέα απόμεινε κι υπάρχει η Δελφική.
Κι αν στρώθηκε συντρίμματα το Θείο τέμενος στη γή,
που είναι της γής αφάλι,
όμως η δάφνη η μαντική
φυτρώνει πάντα και πετά βλαστάρια τόσα
γιά μιά Πυθία, που κατοικεί
μες την ψυχή μας και μιλά τη μυστική της γλώσσα."
Η ΔΕΛΦΙΚΗ ΙΔΕΑ
καί πώς νά τήν απο-Δελφοποιήσετε!
Ο Μύθος λέει πως ο Ζεύς έστειλε από τίς δύο άκρες τού κόσμου, δύο αετούς πρός αντίθετες κατευθύνσεις καί τά ιερά πουλιά συναντήθηκαν στούς Δελφούς, προσδιορίζοντας έτσι τό κέντρο ή ομφαλό τής γής. Ο όρος ομφαλός, υποδηλώνει έναν αόρατο Κοσμικό ομφάλιο λώρο που συνδέει τή γή μέ τά Ουράνια Κοσμικά πεδία καί τρέφει τήν Ύλη μέ Πνεύμα. Τήν επικέντρωση στόν χώρο αυτό, Κοσμικών Δυνάμεων που μορφοποιήθηκαν στόν πιό Έλληνα από τούς Έλληνες Θεούς, στόν Μουσηγέτη Θεό τού Φωτός καί τής Αρμονίας. Χώρος Ιερός λοιπόν οι Δελφοί, αγκαλιασμένος από τίς Φαιδριάδες, καθαρμένος από τήν Κασταλία καί χαϊδεμένος από τόν Πλείστο. Εδώ μαθήτευσαν οι Σοφοί τών Ελλήνων καί μυσταγωγήθηκαν οι Ηγέτες τους. Εδώ σημειοθετήθηκε η αμφίδρομη σχέση Θεού κι ανθρώπου. Εδώ δόθηκαν τά Δελφικά παραγγέλματα - συμβουλές κι όχι εντολές, ενός Φίλου Θεού πρός έναν Φίλο άνθρωπο: "Γνώθι σ' αυτόν", "Μηδέν Αγαν" καί "Ε". "Γνώρισε (ΓΝ-ώσις=ώθηση πρός τό Γίγνεσθαι τής Νόησης) τόν εαυτό σου", τήν δυαδική υπόσταση Ψυχής καί Σώματός σου. Η Αρμονία αυτών τών δύο, η αρμονία Πνεύματος καί Ύλης, σέ εντάσσει σ' αυτό "όν Κόσμον Έλληνες ονομάζουσιν" (Πλούταρχος). Δηλαδή στό Αρμονικό, εν τάξει Σύμπαν τό "απτόμενον μέτρα καί σβεννύμενον μέτρα" (Ηράκλειτος). Ο δρόμος γι' αυτήν τήν Γνώση ορίζεται μέ τό "Μηδέν Άγαν" (καμμιά υπερβολή), γιατί ο εχθρός τής Αρμονίας που βέβαια εμπεριέχει τό Μέτρον, είναι η υπερβολή καί μόνον αυτή. Τά δύο αυτά παραγγέλματα οδηγούν στό τρίτο, τό "προεδρεύον αυτών" (Πλούταρχος), τό εν Δελφοίς "Ε". Στήν Ένωση (ΕΝ-ώσις= ώθηση πρός τό ΕΝ), δηλαδή στήν Αρμονική Συνειδητότητα καί Εν-απόθεση τού Θείου. Εδώ, σ' αυτόν τόν Ιερό χώρο κι απ' όλα αυτά, γεννήθηκε η Δελφική Ιδέα. Μιά Ιδέα (ένα Ιδιον) αλλά συγχρόνως καί μιά διατύπωση τών αξιών καί αρετών γιά τήν μετάλλαξη τού ανθρώπου σέ Ανθρωπο.
Η Δελφική Ιδέα είναι η Ιδέα τής Ελευθερίας τού Πνεύματος. Είναι η Ιδέα τού αλληλοσεβασμού καί τής αγάπης μεταξύ όλων τών ανθρώπων, χωρίς μισαλλόδοξα, κυριαρχικά ή "περιούσια" συμπλέγματα. Είναι η Ιδέα τής ειρηνικής διαβίωσης λαών καί ατόμων, αλλά καί η αποδοχή καί αναγνώριση τού ατομικού τους χαρακτήρα καί τής Εθνικής καί Πολιτισμικής τους ιδιαιτερότητας. Είναι τό Ιερό καθήκον τής συμβολής στήν εδραίωση τού Πνεύματος, τού Ηθους καί τής Αρετής πάνω στή γή καί τού στιγματισμού κάθε επιθετικού πολέμου, κάθε μορφής βίας καί κάθε σκοταδισμού. Είναι η προσήλωση στό αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου γιά ελευθερία, αξιοπρέπεια καί δικαιοσύνη. Είναι η καταδίκη τής κάθε είδους μισαλλοδοξίας καί ο σεβασμός πρός τίς αλήθειες που τό Ελληνικό Πνεύμα φανέρωσε καί δίδαξε, σάν φιλοσοφία, σάν Θεοσέβεια καί σάν Κοσμική προσέγγιση, σέ όλη τήν ανθρωπότητα, μέ τόν μοναδικό Φωτοδότη Πολιτισμό του. Είναι όμως παράλληλα καί τό καθήκον υπεράσπισης αυτού τού Πολιτισμού καί όλων τών στοιχείων που τόν συνθέτουν καί βεβαίως τών Ιερών αξιών καί χώρων του. Κι εδώ ειδικά γίνεται μιά μεγάλη καί σκόπιμη παραποίηση. Δελφική Ιδέα δέν είναι η αποδοχή ενός ισοπεδωτικού Διεθνισμού καί η απεμπόληση τής ιστορίας καί τών επιτευγμάτων τών προγόνων. Αντίθετα, είναι η μαθητεία σ' αυτούς καί η ευθύνη γιά συνέχεια καί εξέλιξη... Δέν είναι ευνουχισμένη καί αφορισμένη Εθνική υπερηφάνεια. Αντίθετα είναι χρέος γιά τιμή καί εύπατρη αγώνα. Δέν είναι η υποταγή καί δουλεία σέ δόγματα καί στρατευμένα, ψευτο-εξιδανικευμένα συμφέροντα. Αντίθετα είναι η Πνευματική ελευθερία, η φιλοσοφική έρευνα, η αγάπη στόν Ανθρωπο καί στήν Φύση, καί στό Κάλος καί τό Ήθος καί τό Ελεύθερον, που αυτή σάν εκδήλωση τής Δημιουργίας εκδηλώνει.
Ενα παζάρι, σήμερα, οι Δελφοί! Παζάρι κακέκτυπων, τουριστόβροτων αντικειμένων καί παζάρι κακέκτυπων, ενταγμένων Ιδεών. Τά πρώτα, κατά τό πλείστον εμπορο-κακόγουστα, δήθεν αντίγραφα καί δείγματα Αρχαιοελληνικής λατρευτικής τέχνης, συνωστίζονται σέ ράφια καταστημάτων που λαϊκίστικα καί Τουριστόφρονα, αποκαλούνται Greek Arts. Οι δεύτερες (οι Ιδέες) προβάλλονται στά πλαίσια Συνεδρίων ή εκδηλώσεων, ή καί οργανώσεων, επιλέγοντας τό "Δελφικό περιτύλιγμα" που θά ωραιοποιήση καί νοηματοποιήση έναν ισοπεδωτικό Διεθνισμό που δέν έχει Αμφικτυονικό Πνεύμα, ούτε Δελφικές Αξίες, ή μία μηχανιστική ψευτο-κουλτούρα που δέν προβάλλει Αρετές καί ήθος, ή ακόμη, έναν στρατευμένο στήν υπηρεσία συμφερόντων, Ουμανισμό από τόν οποίο απουσιάζει ο Δελφικός Άνθρωπος καί η Δελφική Ιδέα. Τό τί ακούγεται εκεί, πολλές φορές δέν έχει καμιά σχέση -καί άλλες είναι ίσως καί αντίθετο- μ' αυτήν τήν Δελφική Ιδέα. Τήν Δελφική Ιδέα, όπως τήν οραματίσθηκαν καί τήν εξεδήλωσαν ο Αγγελος καί η Εύα Σικελιανού. Αν σέ όλα αυτά προσθέσετε καί τήν εμπορευματοποιημένη καί βέβηλη χρήση Ιερών ονομάτων, όπως restaurant Apollon, ή ταβέρνα Dionyssos, ή dancing Kastalia, έχετε μία άποψη γιά τό κλίμα που οι Νεοέλληνες θεωρούν κατάλληλο, πρέπον καί συμφέρον γιά τόν χώρο τού μεγαλύτερου καί γνωστότερου Μαντείου καί Ιερού τών Ελλήνων, τό τού "Ανακτος, τού εν Δελφοίς", τού Θεού τού Πνευματικού Φωτός καί τής Συμπαντικής Αρμονίας, πού "ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, αλλά σημαίνει" (Ηράκλειτος). Τό μόνο ζητούμενο είναι νά βγαίνουν χρήματα. Η Ιερότητα τών χώρων, που κακώς καλούνται αρχαιολογικοί αφού έγιναν τουριστικοί, δέν είναι τό πρώτο ενδιαφέρον, ούτε τού μικρούτσικου Υπουργείου Πολιτισμού, ούτε, όπως δυστυχώς φαίνεται, τού Δήμου Δελφών, ούτε βέβαια καί κανενός άλλου "ευαίσθητου" χώρου, Πνευματικής, καί όχι μόνο, εξουσίας, που όμως σπάζει πιάνα καί γρονθοκοπεί ετεροφρονούντας, γιά τήν "ιερότητα" άλλων χώρων, όπως η Ροτόντα τής Θεσσαλονίκης. Αυτά όμως είναι άλλου Παπά Ευαγγέλια, καί στό κάτω-κάτω η απο-Δελφοποίηση μπορεί νά είναι γιά όλους αυτούς, όπως καί σέ κάποιες άλλες, παλαιότερες σκοτεινές εποχές, ...έργο "Θεάρεστο"!
Επαμεινώνδας Παντελεμίδης
"Από τό Παγγαίο όσοι είχαμε κινήσει,
τώρα γοργά τά πλάγια ανηφορώντας
τού Παρνασσού, μιάν αυγή εμπήκαμε όλοι
στόν Άγιο τόπο, πούχε η Γή Μαντείο
πανάρχαιο, στούς Δελφούς, τού κόσμου αφάλι
καί τότ' εκεί τά σκορπισμένα μέλη
καλώντας τής Ελλάδας πρώτα, ως νάρθουν
σιγά-σιγά τά μέλη όλου τού κόσμου
τό παγκόσμιο στή γή νά δέσουν Ρόδο..."
Άγγελος Σικελιανός,
από τό "Διθύραμβο τού Ρόδου."
το είδα: http://www.tetraktys.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου